Ahmet bin Alevi hazretlerinin
rahime-hullahü teâlâ
talebesinden biri, bir kıza kaptırdı gönlünü.

O günden sonra derslere gelmez oldu.
Çünkü hep o kızı düÅŸünüyordu.

Hocası, bir gün onu çağırıp sordu:
- Sen niçin derslere gelmiyorsun?

Genç utandı.
Söyleyemedi iÅŸin doÄŸrusunu.

Ancak O biliyordu.
Åžefkatle bir nazar etti gence.
Ä°ÅŸte ne olduysa o nazarla oldu.
Genç kaybetti kendisini.

Ayıldığında, çıkıp gitmiÅŸti kalbinden o kızın sevgisi.
Allah sevgisi dolmuÅŸtu yerine.

Kapandı hocasının ellerine.
Ve bir daha ayrılmadı yanından.

Ä°YÄ°LERLE OLMAYA BAK!

Bir gün de sevdiÄŸi bir gence;
- Daima iyilerle beraber olmaya bak! Kötülerle arkadaÅŸ olma! buyurdu.

Genç sordu:
- Ä°yiler'den maksat kimlerdir efendim?
- Allahü teâlânın sevdiÄŸi kullardır. Onları çok sev. Çünkü kiÅŸi, sevdiÄŸi kimselerle beraber olacaktır.

- Ahirette de mi hocam?
- Evet, orada da.

- Çok günahkâr olsa da mı efendim?
- Tabii. Bir topluluÄŸun içinde cenâb-ı Hakkın sevdiÄŸi bir kul varsa, o insanların hepsi, onun hürmetine affolup Cennete girer.

Åžöyle devam etti:
- Allahü teâlânın rahmeti boldur. O cemaatin bir kısmını Cennete koyup, diÄŸerlerini mahrum etmez. Bu, dünyada da böyledir zaten.

Ve sordu gence:
- Mesela birbirini seven üç beÅŸ kiÅŸi sohbet ederken, yanlarına bir iki yabancı gelse, onlara; "Kusura bakmayın, sizi aramıza kabul etmeyiz" derler mi?

- Demezler efendim.
- Ä°nsanoÄŸlu demezse, cenâb-ı Hak hiç demez evladım.