Behaeddin-i Buhari hazretleri kuddise sirruh, yemek hususunda çok titiz idi.
Bir yemeÄŸi piÅŸiren, eÄŸer öfkeliyse, yahut isteksiz idiyse, anlar yemezdi o yemeÄŸi.

Nitekim bir gün yemeÄŸe davet ederler.
Gelir, sofraya oturur.
Ama uzatmaz elini yemeÄŸe.

Ev sahibi üzülüp;
- Efendim! Yemeklerimiz helaldir, niçin yemezsiniz? der.

Büyük Velî;
- Biliyorum, buyurur. Ama bunları piÅŸiren öfkeliymiÅŸ. Öfkesi sinmiÅŸ yemeklere.

LOKMANA DÄ°KKAT ET!

Yine sevdiÄŸi bir talebesi;
- Hallerim iyi değil efendim. Ne yapayım? diye sorar.

Cevabında;
- Lokmana dikkat et, buyurur.

Ve ilave eder:
- Bir yemek, gafletle piÅŸer, isteksiz hazırlanırsa, onu yiyenin halleri bozulur. Günaha girmesi kolay olur.

- Ya istekli piÅŸerse efendim?
- O zaman şifa olur. Onu yiyen, zevk alır ibadetinden.

EDEB, Ä°NSANI SÜSLER

Bir gün de sevdiklerine;
- KarşılaÅŸtığınız her müslümana deÄŸer verin. Çünkü o kiÅŸi, Allahın sevgili bir kulu olabilir, buyurur.

Ve şunu anlatır:
Vaktiyle bir talebe çıkar evden.
Medreseye gidecektir.

Az sonra karşıdan yaşlı biri gelir.
Genç, durup kenara çekilir.
Yol verir ihtiyara.

Ä°htiyar da durup, gence;
- Haydi geç! buyurur.

- Siz buyurun efendim!
- Evladım yol senin.
- Olsun efendim, siz buyurun.

Evliyadan bir zatmış o meğer.
Ona tek bir nazar eder.
O nazarla çocuÄŸa bir hâl olur.

Kalb gözü açılır.
Evliya olur.