Manisa-Akhisarda medfun Şeyh Ahmet Efendi rahime-hullahü teâlâ devrinde bir müslüman, iftiraya uğrayıp hapse atılmıştı.

Bu zat, valiye gidip;
- Bu kişi iftiraya uğramış. Onu serbest bırak, diye rica etti.

Vali;
- Peki efendim dedi.
Ama sonra döndü bu sözünden.

Büyük zat buna çok üzüldü.
Kırıldı mübarek kalbi.

Peki ya vali?
Boynunda bir ur çıktı.
Hangi doktora gittiyse çare bulamadılar.
Bir kaç gün içinde ölüp gitti bu dertten.

MÜMİN KÂBEDEN KIYMETLİ

Bir gün de sohbetinde;
- Bir kimse, bir müminin "ismini" duvarda görse, ceketini ilikleyip, o duvarın önünden saygı ile geçmelidir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Çünkü orada, Allahü teâlâya iman etmiş birinin ismi yazılı. Müslümanın ismine bu kadar hürmet lazım gelirse, kendisine karşı nasıl davranmalı, düşünün artık. Müslüman, Kâbeden bile kıymetlidir.

- Kâbeden de mi efendim?
- Evet. Camilerde İmam efendiler selâm verince, yüzünü cemaate döndürüp oturur ya, bu da, müminlerin şeref ve kıymetini gösteriyor işte.

ÖYLE YAŞAYIN Kİ…

Bir gün de sohbetinde;
- Öyle yaşayın ki, hiç kimse sizin yüzünüzden Cehenneme girmesin, buyurdu.

Ve ekledi:
- Yaşayışınızla örnek olun insanlara. Size gıbta ile bakıp; "Müslüman işte böyle olur" desin herkes.

- Ya aksi olursa efendim? dediler
- O zaman insanlar; "Şuna bak, bir de namaz kılıyor" der ve İslâmiyetten soğurlar. Ama buna siz sebep olduğunuz için, onlarla birlikte siz de yanarsınız.