Manisada yaÅŸamış Allah dostlarından Darendeli Ömer Rızai hazretlerinin rahime-hullahü teâlâ keramet ehli bir kiÅŸi olduÄŸunu duyan Åžeyh Ä°brahim adında bir hoca, Manisaya geldi bir gün.

Bu zatı merak etmiş, tanımak istiyordu.
Şehre varınca, evini sordu.
Gösterdiler.

Kapıyı çaldığında, bir delikanlı çıktı.
Bu genç, o zatın oÄŸluydu.

Ä°smiyle hitab ederek;
- Buyurun Ä°brahim amca. Babam da ÅŸimdi gelir, dedi.

Misafir şaşırmıştı:
- İsmimi nerden biliyorsun evladım?

- Babam söyledi. Az önce evden çıktı ve "Åžimdi Åžeyh Ä°brahim adında bir hoca efendi ziyaretimize gelecek. Onu içeri al. Ben de az sonra gelirim" dedi.

Åžeyh Ä°brahim, ÅŸaÅŸkınlıkla girdi içeri.
Az sonra geldi büyük zat.

Onu görünce sevindi ve;
- Özür dilerim, geciktim, buyurdu.

Åžeyh ibrahim sordu:
- Nereden geliyorsunuz hocam?
- Mekkeden. Bir dostum az önce orada vefat etti de, onun cenazesine gitmiÅŸtim.

Sonra koyu bir sohbete daldılar.
Åžeyh Ä°brahim, sohbetten büyük zevk almış, hiç duymadığı ÅŸeyleri öÄŸrenmiÅŸti ondan.

Sonra izin istedi.
Ve elini öpüp ayrıldı huzurundan.

EN BÜYÜK KERAMET

Bir gün de;
- En büyük keramet nedir? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- En büyük keramet, dinde istikamet sahibi olmaktır, buyurdu.

Sordular:
- Ä°stikamet nedir efendim?
- Ä°stikamet, bildiÄŸi hak yolda dosdoÄŸru yürümek, hiç saÄŸa sola sapmamaktır.

Sordular yine.
- Ä°yi insan kimdir efendim?
- Ä°yi insan, kimseye yük olmayan, bilakis herkesin yükünü çekendir.