Ebu Abdullah Mehai hazretleri rahime-hullahü teâlâ çok merhametli bir zat idi.
Öyle ki, insanların günah iÅŸlediÄŸini görünce aÄŸlardı.

Bir gün, "hırsız" girdi evine.
Bütün eÅŸyasını alıp götürdü.

Büyük zat eve girip vaziyeti görünce baÅŸladı aÄŸlamaya.
Hanımının garibine gitti bu hâl:

- Efendi, hiç dünyalık için aÄŸlanır mı?
- Ben onun için aÄŸlamıyorum ki.

- Ya ne için aÄŸlıyorsun?
- Hırsız için aÄŸlıyorum.

- Hiçbir ÅŸey anlamadım bey.
- Hanım niye anlamıyorsun? Bu adam hırsızlık yapmadı mı?
- Evet yaptı.

- Yaptığı günah deÄŸil miydi?
- Elbette günahtı.

- Peki, günahın karşılığı nedir ahirette?
- Cehennem ateÅŸidir.

- İyi ya, nasıl yanacak o ateşte? Nasıl dayanacak. Ona ağlıyorum işte.

Ä°YÄ° Ä°NSAN NASIL OLUR?

Bir gün de;
- İyi insan nasıl olur efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Ä°yi insan, güleryüzlü olur, kimseye yük olmaz, bilakis herkesin yükünü çeker, buyurdu.

Sordular:
- Ya namaz ve oruç efendim?
- Bunlar, her müslümanın asli vazifesidir. Zaten yapacaktır.

HARAM ATEÅžTÄ°R

Bir gün de;
- Hocam "Haram ateÅŸtir" deniyor. Bu doÄŸru mu? diye sordular.

Cevaben;
- Elbette, buyurdu. Haramla beslenen vücudu Cehennem ateÅŸi yakar.

Sordular yine:
- Ä°mansız ölmemek için ne yapmak lazım efendim?
- Korkmak lazım. Ä°mansız ölmekten korkmayan, imansız ölür mazallah.