Ebu Abdullah Mehai hazretleri rahime-hullahü teâlâ çok merhametli bir zat idi.
Öyle ki, insanların günah işlediğini görünce ağlardı.

Bir gün, "hırsız" girdi evine.
Bütün eşyasını alıp götürdü.

Büyük zat eve girip vaziyeti görünce başladı ağlamaya.
Hanımının garibine gitti bu hâl:

- Efendi, hiç dünyalık için ağlanır mı?
- Ben onun için ağlamıyorum ki.

- Ya ne için ağlıyorsun?
- Hırsız için ağlıyorum.

- Hiçbir şey anlamadım bey.
- Hanım niye anlamıyorsun? Bu adam hırsızlık yapmadı mı?
- Evet yaptı.

- Yaptığı günah değil miydi?
- Elbette günahtı.

- Peki, günahın karşılığı nedir ahirette?
- Cehennem ateşidir.

- İyi ya, nasıl yanacak o ateşte? Nasıl dayanacak. Ona ağlıyorum işte.

İYİ İNSAN NASIL OLUR?

Bir gün de;
- İyi insan nasıl olur efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- İyi insan, güleryüzlü olur, kimseye yük olmaz, bilakis herkesin yükünü çeker, buyurdu.

Sordular:
- Ya namaz ve oruç efendim?
- Bunlar, her müslümanın asli vazifesidir. Zaten yapacaktır.

HARAM ATEŞTİR

Bir gün de;
- Hocam "Haram ateştir" deniyor. Bu doğru mu? diye sordular.

Cevaben;
- Elbette, buyurdu. Haramla beslenen vücudu Cehennem ateşi yakar.

Sordular yine:
- İmansız ölmemek için ne yapmak lazım efendim?
- Korkmak lazım. İmansız ölmekten korkmayan, imansız ölür mazallah.