Hindistan Evliyasından Ahmet Åžeybani rahime-hullahü teâlâ zamanında o yerin valisi rüya gördü bir gece.

Nur yüzlü bir ihtiyar yanına gelip;
- Evlat! Bizim ev ÅŸu adrestedir, gelirsen görüÅŸür, sohbet ederiz, dedi.
- Peki efendim! dedi.

Uyanınca;
"Allah Allah! Bu sevimli zat kimdi acaba?" dedi.

Sabah erkenden çıktı evden.
Evi bulup çaldı kapıyı.

Rüyada gördüÄŸü sevimli ihtiyar kapıyı açıp;
- HoÅŸ geldin evlat! dedi. Çağırmasak geleceÄŸin yoktu.

Oturup sohbet ettiler.
Bir ara sinekler doluÅŸtu odaya.

Vali rahatsız olup kovmak istedi.
Ama ne mümkün.
Binlercesi hücum edip, sıva gibi kapladılar yüzünü.

Büyük zat, valinin aciz kaldığını görünce, pencereyi açıp;
- Haydi, hepiniz dışarı çıkın! diye seslendi.

Sinekler bir anda terkettiler odayı.
Vali hayret içindeydi.

Kalkıp hürmetle öptü elini.
Dergâhın müdavimiydi artık.

NÄ°YETÄ°NÄ°ZÄ° DÜZELTÄ°N

Bu zat bir sohbetinde;
- Her iÅŸi Allah için ve güzel niyetlerle yapın, buyurdu.

Sordular:
- Bir şey yerken nasıl niyet edelim efendim?
- Ä°badet için kuvvetlenmeÄŸi düÅŸünün.

- Giyinirken efendim?
- Örtünmeye ve soÄŸuktan sıcaktan korunmaya niyet edin.

- Din kitabı okurken hocam?
- Ä°slâmiyeti öÄŸrenip tatbik etmeye ve baÅŸkalarına da öÄŸretmeye niyet edin, buyurdu.

Ve ekledi:
- Din öÄŸretirken "dünya menfaati" düÅŸünülürse, hiç faydası olmaz. Hatta zararı olur.