Bağdat Evliyasından Ebu Said-i Harraz hazretlerinin rahime-hullahü teâlâ huzuruna bir genç gelip, bazı dînî sualler sordu.
Ve aldı cevaplarını.

Ancak suallerden birini unuttu.
"Gıybet orucu bozar mı?" diye soracaktı.
Ama bir türlü hatırlayamadı.

Tam kalkıyordu ki, mübarek zat sordu:
- Soracağın başka şey var mı evladım?

- Var efendim.
- Sor öyleyse.

Delikanlı bir müddet düşündü.
Ama hatırlayamadı.
- Şey... unuttum efendim, dedi.

Büyük zat sevmişti bu genci.
- Az daha düşün evlat. Hatırlarsın belki.

Genç az daha düşündü.
Ama hatırlayamadı yine.

Büyük zat döndü gence:
- Gıybet hakkında mı soracaktın yoksa evladım?

O zaman hatırladı:
- Evet efendim. Gıybet orucu bozar mı? diye soracaktım.
- Gıybet, orucu bozmaz, ama sevabını giderir, buyurdu.

Genç adam çok duygulanmıştı.
Sarıldı ellerine.
Öptü ve bir daha ayrılmadı yanından.

DIŞARDA DÜŞMAN ARAMAYIN!

Bir gün de talebelerine;
- Çocuklar, kendinize dışarda düşman aramayın, buyurdu. En büyük düşman içinizdedir.

Gençler anlıyamadılar:
- Düşman içimizde mi hocam?
- Evet.

- O nedir ki efendim?
- Düşünürseniz bulursunuz.

O zaman biraz tahmin ettiler:
- Yoksa nefis mi efendim?
- Evet, kendi nefsimizdir, başkası değil.

- Nefis, bize neden düşman hocam?
- Çünkü öyle yaratıldı. Onun tek bir gayesi vardır ki, o da sahibini ateşe atmaktır. Bunun için insana hep kötülükleri yaptırır. İyiliklere ise mani olur.