Edirne Evliyasından Velî Dede'nin rahime-hullahü teâlâ bir çok kerametleri anlatılıyor bu yörede.

Biri ÅŸöyle:
Bir gece evine hırsız girer bu zatın.
Ancak adam nerden bilsin, bu evin bir "Allah dostu"na ait olduÄŸunu.

Bir ÅŸeyler alıp götürmek ister.
Ama hiçbir ÅŸey alamaz.
Daha doÄŸrusu eÅŸyalar gelmez.

En son büyük zatın cübbesi iliÅŸir gözüne.
Çeker, ama onu da alamaz.

Sanki bütün eÅŸyalar oldukları yere yapışmıştır.
Şaşırır kalır.
Hiç böyle ÅŸey görmemiÅŸtir ömründe.

Çaresiz eli boÅŸ çıkıp giderken, Velî Dede seslenir arkasından:
- Evlat! bir ihtiyacın mı vardı?

Döner garip.
Mahcup ve başı yerdedir.

Büyük zat, ona cübbesini gösterip;
- Al ÅŸunu! Sana hediyem olsun, der.

Adamcağız ürkek adımlarla gider, tutar cübbeyi.
Cübbe kolaylıkla gelir eline.
Halbuki az önce, olanca kuvvetiyle asılmış, ayıramamıştır onu yerinden.

İşte o zaman anlar bir "Evliya zat"ın evine girdiğini.
PiÅŸmanlık içindedir.

Diz çöküp tövbe eder huzurunda.
Ertesi gün dergâhta alır soluÄŸu.
Katılır dervişler arasına.

ÖYLE YAÅžAYIN KÄ°...

Sözleri çok tesirliymiÅŸ bu zatın.

Bir gün sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim! Allahü teâlânın size nasıl davranmasını istiyorsanız, siz de Onun kullarına öyle davranın, der.

Bir gün de;
- Muvaffak olmanın sırrı ikidir buyurur. Biri, günah iÅŸlememek, öbürü, insanlara iyilik etmektir.

Ve ÅŸöyle devam eder:
- Öyle yaÅŸayın ki, sizin yüzünüzden kimse Cehenneme girmesin.

Bir gün de nasihat isterler bu zattan.

Cevabında;
- Her ÅŸeyin başı, Namaz'dır. Namazsız müslümanlık olmaz, buyurur.