Hacı Bayram-ı Velî hazretlerini, rahime-hullahü teâlâ bazı çekemeyenler, padiÅŸaha koÅŸup;
- Sultanım, Ankarada Hacı Bayram diye biri var ki, insanlar akın akın ona gidiyorlar. Korkarız, ilerde isyan bile çıkarabilir, dediler.

PadiÅŸah emretti:
- Yakalayıp, getirin onu bana!

Ve ilave etti:
- Gelmezse, zincire vurup zorla getirin!

Askerler;
- Ferman padişahımızındır, dediler.
Ve yola revan oldular.

Ankara girişinde bir kimseye rastladılar.
Nur yüzlü, sevimli bir ihtiyardı bu.

Askerlere sordu:
- Evlatlar, böyle nereye gidersiniz?
- Ankaraya efendi baba.

- Niçin gidiyorsunuz?
- Orada sultana baÅŸ kaldıran isyancı biri varmış. Onu tutup sultanımıza götüreceÄŸiz.

- Adı neymiş?
- Hacı Bayram.

- Peki gelmek istemezse?
- Zincire vurup, zorla götürürüz.

Büyük Velî gülümsedi:
- Aradığınız benim evlatlar. PadiÅŸahın fermanı başım gözüm üstüne.

Askerler mahcup olmuşlardı.
- Olur mu efendim, aradığımız siz olamazsınız. Biz, devlete başkaldıran bir isyancı arıyoruz.

- Haydi gidelim. Padişahı bekletmeyelim, buyurdu.
Ve beraberce, geldiler Edirneye.

Sultan, isyancı diye bir "eÅŸkıya" beklerken, nur yüzlü "bir Velî" gördü karşısında.
BaÅŸ köÅŸeye oturtup, sohbetini dinledi.
Onu ihsanlara boÄŸmak istedi.
Kabul etmeyince, ısrar etti.

Hacı Bayram-ı Velî hazretleri;
- Padişahım! Mutlaka bir ihsan gerekiyorsa, talebemiz vergi ve askerlikten muaf olsun, buyurdu.

PadiÅŸah;
- Emriniz olur, dedi.
Ve bir "ferman" yazıp takdim etti.