Manisada medfun Kadı Åžeyh Efendi hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gurup talebesiyle sefere çıktı bir gün.

DönüÅŸte Manisaya yaklaÅŸmışlardı ki, talebesinden biri;
- Hocam, ben önden gidip, gelmekte olduÄŸumuzu haber vereyim, diye arzetti.

Kadı Şeyh Efendi;
- Lüzum yok, buyurdu. Habersiz gidelim de sürpriz olsun.

Ancak o talebe dinlemedi hocasını.
Ondan habersiz düÅŸtü yola.

Bir müddet gitmiÅŸti ki, yolda bir "yılan" çıktı önüne.
Çok iri ve korkunçtu.
Yolun tam ortasında heybetle durmuÅŸ, geçit vermiyordu talebeye.

Yılan engeliyle karşılaşınca anladı hatasını.
PiÅŸman olarak geri döndü.

Hocası onu görünce, mânâlı mânâlı gülümsedi:
- Gidemedin mi evladım?

Talebe büktü boynunu:
- Göndermediniz efendim.

- Ä°zinsiz iÅŸ yaparsan böyle olur. Bir daha öyle ÅŸey yapma!
- BaÅŸüstüne hocam.

NAMAZIN ÖNEMÄ°

Bir gün de Namaz'ın öneminden bahsederken;
- Kardeşlerim, bir evde "kapı" neyse, bu dinde "namaz" odur, buyurdu.

Ve izah etti:
- Ä°slâm binasının kapısı Namaz'dır. Namaz kılmayan, o evden içeri girip, içerdeki güzelliklere kavuÅŸamaz. Evin etrafında dolanıp durur.

Sonra sordu cemaate:
- Temelsiz bina olur mu?
- Olmaz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Ä°slâm binasının temeli de "namaz"dır iÅŸte. Temelsiz bina olmayacağı gibi namazsız da müslümanlık olmaz.

Åžöyle bitirdi:
- Müslüman demek, "namazını kılan insan" demektir.