Allah dostlarından Merkez Efendi hazretleri rahime-hullahü teâlâ, küçük yaÅŸta baÅŸlar ilim tahsiline.

Aklı, fikri, zekası,
İlme karşı hevesi,
Öyle çoktur ki, ÅŸaşırtır herkesi.

Vatka ki tahsilini bitirir.
Sümbül Sinan ismini iÅŸitir.

Aldırmaz ama.
Zira bazı dedikodular duymuştur hakkında.
O gece, rüyasına girer büyük Velî.

Åžöyle ki;
Rüyasında kapısı çalınır.
Görür ki, gelen Sümbül Sinan hazretleridir.

Ä°stemez içeri girmesini.
Yığar kapı ardına eşyasının hepsini.
Kendi de çıkıp oturur üzerine.
Ama Sümbül Efendi kapıyı açar yine.

Ve Merkez Efendi eÅŸyalarla birlikte, yerde buldu kendini.
Uyanıp, anlar hata ettiğini.
Sabahı zor bekler.

Ve erkenden çıkar evden.
Sümbül Sinan hazretlerine gider hemen.

Büyük Velî, o esnada kürsüde vazetmektedir.
O da içeri girip, kürsüsünün arkasına usulca çömelir.
Güya Ona görünmeden.

Ama o görmüÅŸtür kendisini.
Zira bekliyordur gelmesini.
Bir surenin tefsirini yapmaktadır o ara.

Nihayet tefsir biter.
- Bu tefsiri hepiniz anladınız, der.

Ve ekler:
- Merkez Efendi de anladı.

Sonra daha yüksek mânâlar vererek devam eder.
Ama anlamamıştır cemaat bu bahsi.

Sümbül Sinan hazretleri, dersine yine ara verip;
- Bunu anlayanınız olmadı, der.

Ve ekler:
- Hoş, Merkez Efendi de anlamadı.

Merkez Efendi almıştır alacağını.
DüÅŸünür ki:
"O rüya doÄŸru çıktı Vallahi. Girdi gönül evime, ben istemesem dahi."