Mahmut Samini hazretleri rahimehümullahü teala, Osman Bedreddin'i kastederek;
- Seven, sevdiğini bırakıp gider mi? buyurdu.

Sonra odasına çekildi.
Ve akşama kadar hiç çıkmadı.

Osman Bedreddin hatasını anladı.
Giderse, kendine zarar olacağını bildi ve "Hocamdan hiç ayrılmayacağım", diye kesin karar verdi.

Tam bağlandı hocasına.
Ertesi gün, Samini hazretleri mescide geldiğinde neşeliydi.

Seslendi:
- Hafız kurban!

Osman Bedreddin telâşla koştu.
Sevgi ve hürmetle öptü elini.
Bildirdi teslimiyetini.

Büyük Veli, ona bir kapıyı gösterip;
- Gir şuraya! buyurdu
Bu oda, riyazet odasıydı.

Tam girerken, durdurup;
- Hafızım! Hızır'dan şerbet içmen faziletine, Seyyid Ahmed Merami ise ilminin artmasına sebep oldu. Rüyada gördüğün Velîler, buraya gelmeni işaret eylediler, buyurdu.

Osman Bedreddin ağlıyordu:
- Evet hocam.

- Ruslar, Erzuruma hücum ettiğinde, o sabah minarede ezan okuyan sendin. O ezanınla, "Evliya ruhları"nı cihada çağırdın. Bütün Evliya ve şüheda ruhları, Erzurum semasında toplandı. Biz de oradaydık, buyurdu.

Ve sordu:
- Sen, moskofu taşa tutarken sana o taşları veren kimdi?

Osman Bedrettin hıçkırıyordu.
- Sizdiniz hocam.

- Bunlar, evliyalığın cilveleridir. Ama aranan şey değildir. Asıl maksat başka şeydir, dedi.
Ve elinden tutup soktu odaya.

Orada onsekiz gün kaldı.
Mutlak icazet aldı.
Sohbetinden ikiyüz bin müslüman faydalandı.

Kabri Harput'dadır.
Ziyaret eden, çok faydalanır.