Hamid-i Aksarayi hazretleri rahimehümullahü teala, bir gün, bir talebesine:
- Ankarada, Numan adında genç bir âlim var. Onu bul, buraya davet eyle! diye emretti.

Talebe;
- BaÅŸüstüne efendim, dedi.
Ve o gün gitti Ankaraya.
O âlimi bulup, hocasının emrini bildirdi.

Numan, zahiri ilimleri bitirmiÅŸti.
Birlikte Kayseriye döndüler.

Ancak genç Numan, kendisini çağıran zatı çok merak ediyordu. Kurban Bayramı günü, girdi huzuruna.

Hamid-i Aksarayi hazretleri, Onu çok sevdi ve bu yüzden, "Bayram" diye hitab etti kendisine.
Ä°ÅŸte bu Numan, yetiÅŸip "Hacı Bayram-ı Velî" hazretleri oldu.

KENDÄ°SÄ°NÄ° GÄ°ZLERDÄ°
Hamid-i Aksarayi hazretleri Bursada, insanlardan gizlerdi kendini.
DaÄŸlardan merkebiyle odun getiriyor, piÅŸirdiÄŸi ekmekleri bir küfeye doldurup, "Somun! Somun!" diye bağırıp satıyordu sokaklarda.

Bursalılar, kapışırdı ekmeklerini.
Zira bir başkaydı o ekmeklerin lezzeti.

Ä°ÅŸte bu büyük Velî;
- Somun! somun! diye bağırıp ekmek sattığından, "Somuncu baba" diye tanındı halk arasında.

ŞUNU PİŞİRİR MİSİNİZ

Bir gün, fırından çıkarken, Emir Sultan hazretleriyle karşılaÅŸtı kapıda.
Hazret-i Emir, elindeki çömleÄŸi uzatıp;
- Åžunu piÅŸirir misiniz, dedi.

O da;
- Peki olur, buyurdu.

ÇömleÄŸi alıp sürdü fırına.
Ve hemen çıkarıp, verdi Ona.

Emir Sultan hazretleri, böyle çabuk piÅŸtiÄŸine çok ÅŸaşırmıştı.
EÄŸilip, ÅŸöyle bir baktı fırının içine.

Bir de ne görsün.
Hiç ateÅŸ yoktu fırının içinde.