Bir gün saray nazırı, Kutbüddin Bahtiyar Kaki hazretlerinin rahmetullahi aleyh huzuruna gelerek;
- Efendim, falan falan köylerin bütün gelirlerini, izniniz olursa size bağlamak istiyoruz. Siz de bol bol talebenize sarf edersiniz, dedi.

Ancak kabul etmedi büyük Veli.

Nazır şaşırdı:
- Neden istemiyorsunuz efendim?

- İhtiyacım yok da ondan.
- Olur mu hocam, para herkese lazımdır.

O zaman mecbur kalıp;
- Oturduğun halının ucunu kaldır, buyurdu.

Kaldırınca, hayretten gözleri faltaşı gibi açıldı nazırın.
Zira halının altında, nehir gibi "Altın" akıyordu.

Kutbüddin hazretleri;
- Biz, bunu bile istemezken, o dediğin köylere mi iltifat edeceğiz. Haydi şimdi gidin de, bir daha böyle bir teklifle karşımıza gelmeyin! buyurdu.

Vezir mahcup olmuştu.

- Peki efendim, dedi.
Başı önünde ayrıldı huzurdan.

Gördüklerini, anlattı sultana.
Sultan, o günden sonra daha çok kıymet verdi bu "Allah dostu"na.

HAYIR, ALAMAM!

Bir gün de Kutbüddin Bahtiyar Kaki hazretlerine, bir kimse bir hediye getirip arzetmişti.
Ancak büyük Veli reddedip;
- Alamam! buyurdu.

Israr edince de;
- Hayır, ısrar etme! buyurdu.

Adam çok şaşırdı:
- Niçin almıyorsunuz efendim?
- Bizim büyüklerimiz, kimseden bir menfaat kabul etmediler ki, ben de alayım, buyurdu.

Ve ekledi:
- Eğer kabul edersem, yarın, mahşer gününde, büyüklerimizin önünde mahcub olmaz mıyım?

O kimse mahcub olup;
- Haklısınız, dedi.
Ve getirdiği o şeyi alıp geri gitti.