Yapacağı tek iş vardı artık.
"Kelime-i ÅŸehadet"i söyleyip, imanla ÅŸereflendi.

Muinüddin hazretleri, ona;
- Bir arzun varsa söyle, buyurdu.

Ecipal, fevkalade hürmet göstererek;
- Tek arzum var, dedi.

- O nedir?
- Sizin gibi üstün insanların, riyazetler çekerek en son ulaÅŸtıkları en üstün makama kavuÅŸmak istiyorum.

Büyük Veli;
- Pekâlâ, buyurdu.

Ve bir nazar etti kendisine.
O nazarla çıkardı onu tasavvufun en yüksek mertebesine.

Ecipal, yine hürmet göstererek;
- Efendim, münasip görürseniz ÅŸöyle merkezi bir bölgede ikamet eyleseniz de, insanlar size daha kolay gelip istifade etseler, diye arzetti.

Büyük Veli uygun gördü bunu.
Ve ÅŸehrin tam merkezine taşındı o gün.

Sonra da yanındaki müminlere;
- Gidiniz, ÅŸu gafil hükümdara putperestliÄŸi bırakmasını söyleyiniz! buyurdu.

Onlar da gidip;
- Ey hükümdar, Muinüddin-i ÇeÅŸti hazretleri, sizin için; (EÄŸer putperestliÄŸi bırakıp iman etmezse, ahirette çok piÅŸman olur, ama bu piÅŸmanlığın faydası olmaz) buyuruyor, dediler.

Ama yine imana gelmedi.
Ä°nad etti küfründe.
Geri dönüp durumu söylediler.

Büyük Veli gadaba geldi.
Gayretine dokundu.

O gece, bir Ä°slâm hükümdarının rüyasına girerek;
- Ey sultan! Askerinle bu diyara gel ki, Hindistan sultanlığı sana müyesser olacak, buyurdu.
Sultan uyanıp, âlimleri çağırdı.

GördüÄŸü rüyayı anlatıp;
- Bunun tabiri nedir? diye sordu.

Âlimler;
- O zatın isteğini yapınız, dediler.
Sultan sürdü ordusunu Hindistan'a.

Koca ülkeyi fethetti hemen.
Ve bu topraklar, Ä°slâmın nuruyla nurlandı tamamen.