Ferideddin Genc-i Åžeker hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" zamanında bir tüccar, ÅŸeker yüklü bir kervanı Delhi'ye götürüyordu ki, bu büyük zat onu görüp;
- Çuvallarda ne var? diye sordu.

Tüccar sinsi sinsi gülerek;
- Tuz var, dedi.

Güya alaya almıştı bu Hak dostu'nu.

O büyük zat da;
- Madem tuz var diyorsun, öyleyse çuvalların içindekiler "Tuz" olsun, buyurdu.
Ve yürüyüp gitti.

Bu sözün hikmetini anlamamıştı tüccar.
Tâ ki, Delhi ÅŸehrine gidip de çuvalları açıncaya kadar.

Oraya varıp da çuvalları açtığında bir de ne görsün?
"Tuz" ile dolu bütün çuvallar.

Şaşırıp kaldı tabii.
Ve hatırladı yoldaki hadiseyi.
Anlamıştı hatasını.

Oradan döndü geri.
Ve arayıp buldu bu büyük Veli'yi.

Çok çok özür dileyip;
- Efendim! Kusuruma bakmayın. Size karşı edebsizlik ettim. Zira çuvallarda ÅŸeker varken, "Tuz var" diyerek size yalan söyledim, dedi.

Mübarek zat sordu:
- Åžeker mi vardı çuvallarda?
- Evet efendim, şeker vardı.

- Pekâlâ, madem ÅŸeker vardı diyorsun, öyleyse "Åžeker" olsunlar, buyurdu.

Adam gelip merakla açtı çuvalları.
Bir de ne görsün?
Bütün tuzlar "Åžeker" olmuÅŸ bu defa.

PÄ°ÅžMANLIK DUYARSA

Bu zat, bir sohbetinde;
- Bir Müslüman bir günah iÅŸlediÄŸinde, eÄŸer piÅŸmanlık duyarsa, bu piÅŸmanlığı onun için bulunmaz nimettir, buyurdu.

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü bu piÅŸmanlığı, "tövbe" demektir. Allah korusun, eÄŸer üzülmek olmaz ve günah iÅŸlemek tatlı gelirse, bu, günaha ısrardır ki, çok tehlikelidir.

- Nasıl tehlike efendim?
- Yani imanına zarar verebilir mâzallah.