Timur Han, gayet sade, mütevazı ve derviÅŸane bir hayat yaÅŸardı.

Bir gün, adamlarıyla bir yerde oturmuÅŸ, âlim ve Velilerin halinden konuÅŸuyorlardı ki, ilerden bir gurup insanın geçtiÄŸini gördüler.

Ve Bunlar kimdir? diye merak ettiler.
Sorup araÅŸtırınca, Hak dostlarından Seyyid Emir Külal hazretleri ve talebeleri olduÄŸunu öÄŸrendiler ahaliden.

Timur Han bunu öÄŸrenince, koÅŸup yetiÅŸti bu zata.

Ve edeble yaklaşıp;
- Efendim, duanıza çok muhtacım, dedi
Ve kavuÅŸtu müstecap duasına.

ÂLÄ°MLERÄ° SEVERDÄ°

Timur Han, Seyyid Emir Külal hazretlerini "rahime-hullahü teâlâ" bir baÅŸka gün yine yolda görüp, duasını istemiÅŸti.

O büyük zat da dua edip;
- Sana, ilerde çok mühim iÅŸler olacak. Hepsinde muvaffak olacaksın ve bu ülkeyi baÅŸtan baÅŸa mülküne katacaksın, buyurdu.

Ve yoluna devam etti.
Bir molada namazını kıldı.

Sonra bir talebesini çağırıp;
- Evlâdım, sür'atle Emir Timur'a git. Oturuyorsa kalksın, ayaktaysa, ordusunu alıp hızla Hârezm'in fethine gitsin. Oradan da Semerkant'a yürüsün! buyurdu.

Ve ekledi:
- Velilerin ruhları onunla beraberdir.

Talebe;
- BaÅŸüstüne efendim, deyip fırladı.
O geldiÄŸinde, ayakta duruyordu Timur Han.

Bu haberi alır almaz;
- Emri başım gözüm üstüne! dedi.
Ve ordusunu alıp, harekete geçti.

Önce Hârezm'i fethetti.
Ardından Semerkant'ı kattı ülkesine.

Hiç de zor olmadı.
Çünkü bir "Allah dostu"nun duasını almıştı.
O Velînin himmetiyle baÅŸarmıştı.

Nitekim büyüklerimiz; "Evliyânın himmeti, dağı bile devirir" buyurmuÅŸlardır.