Timur Han, dünyanın en büyük devlet adamlarındandı.
Büyük Velilerden Seyyid Emir Külal hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" sohbetinde bulunmuÅŸ, manevi evlatlığa kabul olunmuÅŸtu.

Buhara'da yaşayıp, sonradan Semerkant'a yerleşti.
Orada iken, Buhara'ya gitmeyi arzu etti.

Bu büyük Veli'ye birini gönderip;
- Buhara'ya gelmemize müsadeleri var mıdır? EÄŸer izinleri yoksa, lütfedip kendileri gelseler olur mu acaba? Zira çok özledik. Nasıl uygun olursa, emirlerini bekliyoruz, diye arzetti.

Büyük Veli, oÄŸlu Emir Ömer'i Semerkant'a gönderip;
- Ey oÄŸlum, git Timur Hana söyle ki: "Biz ondan razıyız ve duacıyız. Lakin buraya gelmesi uygun olmaz. Biz de oraya gidemeyiz. Allah'ın rızasını istiyorsa, adalet ve takva'dan ayrılmasın" buyurdu.

Ve ekledi:
- EÄŸer dünya malına meylederse, bizim dualarımızın ona hiç faydası olmaz.

Emir Ömer Semerkant'a gelip, babasının bu sözlerini nakletti Timur Hana.

Koca sultan;
- Emirleri baÅŸ göz üstüne, dedi.

Ardından;
- Buhara'nın mülkünü babanızın emrine vermek istiyorum. Lütfen kabul buyursun, diye rica etti.

Emir Ömer;
- Babam bunu kabul etmez, dedi.

- Öyleyse, filan ÅŸehri ona bağışlayayım. Kabul ederse, bizim için büyük nimet olur.
- Bunu da kabul etmez. Çünkü babamın gözünde dünya malının zerre kadar kıymeti yoktur.

- Hiç olmazsa ikamet ettiÄŸiniz köyü bağışlayayım. Lütfen bunu kabul etsin.
- Bunu da kabul etmez.

- Peki, benim için birÅŸey buyurdu mu?
- Evet. "Timur Han'a söyle, ölmeden ahirete yarar iÅŸ yapsın!" diye tembih etti.

- O yarar iÅŸ nedir ki?
- Babamdan duymuÅŸtum. "En kârlı iÅŸ, Resulullah'ın yolunda yürümek'tir. Ä°slâma uyan, dünyada da, ahirette de rahat eder" buyurmuÅŸtu.