Muhammed Sıbgatullah hazretleri, Muhammed Masum Faruki hazretlerinin oğlu, İmam-ı Rabbani hazretlerinin de sevgili torunudur.
rahmetullahi aleyhim ecmain.

Bu çocuk doÄŸduÄŸunda, dedesi Ä°mam-ı Rabbani hazretleri yüzünü görür görmez;
- Esselâmü aleyküm yâ molla Sıbgatullah! buyurdu.

Ä°smini koymuÅŸ oldu böylece.
"Sıbgatullah"

Sonra müjdeler fısıldadı kulağına.
Henüz süt emmeyi öÄŸrenmeden, dedesinin mübarek sesine alışmıştı.

Muhammed Sıbgatullah, henüz beÅŸ aylık olmuÅŸtu ki, ağır bir hastalığa yakalandı birden.
Tabipler, çare bulamadılar.

Hatta;
- Bugün yarın vefat eder, dediler.

Hastalığın şiddeti, giderek arttı.
Nabzı, hissedilmez olmuştu artık.

Anasıyla babası, hayatından ümitlerini kesmiÅŸ, hatta cenazesi için hazırlığa girmiÅŸlerdi ki, Ä°mam-ı Rabbani hazretleri teÅŸrif etti o eve.

Ve eliyle yüzüne dokunup;
- Ey oÄŸlum, yetiÅŸir bu kadar naz. Yeter bunca üzüntü. Haydi aç gözünü, bana bak. Gözünü aç ki, annen baban birazcık sevinsin ve ÅŸöyle huzur içinde biraz yemek yesinler, buyurdu.

Ölüm derecesinde iken açtı gözlerini.
Ve baktı dedesine.
Hareketlenip, ÅŸifaya kavuÅŸtu.
Annesi babası sevinçten ne yapacaklarını bilemediler.

Dedesi, onlara bakıp;
- Siz bundan ümidinizi kesmiÅŸtiniz deÄŸil mi? buyurdu.
- Evet efendim, dediler.

Büyük Velî;
- Ama ben bu çocuÄŸu, saçları, sakalları aÄŸarmış, ilim ve tasavvufta yetiÅŸip kemal bulmuÅŸ ve binlerce talebesi, huzurunda edeble oturmuÅŸ, nurundan istifade ediyor, diye görüyorum, buyurdu.

Onun bu sözleri, seneler sonra hakikat oldu.
Evet, insanlar ileride olacakları bilemese de, Hak teâlâ, o büyüklere bildiriyor.