Åžakik-i Belhi hazretleri "rahime-hullahü teâlâ", gençlik senelerinde, gençlerin reisiydi.
Mecusilerin tapınağına gitti bir gün.

Arkadaşlarına;
- Haydi içeri girip bakalım. AteÅŸe nasıl tapıyorlar? dedi.
Ve birlikte girdiler tapınağa.

Gördüler ki, genç biri önünde ateÅŸ yakmış, ona karşı secde yapıyor.

Yanına yaklaşıp;
- Bu ateÅŸe niçin ibadet ediyorsun? Allah'a iman et ki, ahirette azaptan kurtulasın, dedi.

O böyle dediyse de, genç aldırmadı.
Hatta sinirlenip, kuvvetli bir tokat attı suratına.
Hazret-i Åžakik, çok üzüldü.

Hemen tapınağın dışına çıkıp;
- ArkadaÅŸlar, o mecusi genç, benim halimin bozukluÄŸu sebebiyle iman etmedi, dedi.

Tövbe edip, için için aÄŸladı.
Sel gibi gözyaÅŸları aktı yanaklarına.

O gün Ä°slâm ilimlerini öÄŸrenmeye baÅŸladı.
Ve büyük bir "âlim" olup, Belh'e geldi tekrar.

Fakat uzun seneler geçmiÅŸti aradan.
Talebesiyle birlikte o tapınağa geldiler.

Gençlere;
- Gelin ÅŸu tapınaÄŸa girip ateÅŸe tapanları görelim de Rabbimize ÅŸükredelim, buyurdu.

Ve girip, ateÅŸe tapınan yaÅŸlı birinin önüne gelerek;
- Bırak bu ateÅŸe tapmayı, Müslüman ol! buyurdu.

Yaşlı adam;
- Peki olur, dedi.
Ve Åžehadet'i getirip Müslüman oldu.

Hazret-i Åžakik sordu:
- Yıllar önce, burada bir genç vardı. O ÅŸimdi nerededir, yaşıyor mu acaba?
- O genç benim, dedi.

Hazret-i Şakik şaşırdı:
- Peki, ben o zaman da sana Müslüman olmanı teklif etmiÅŸtim. Kabul etmemiÅŸtin. Åžimdi neden kabul ettin?

- Bilmiyorum. O zaman sana inanmamış, hatta kızmıştım. Ama ÅŸimdi sözün kalbime iÅŸledi ve seni çok sevdim, dedi.