Hakim-i Tirmizi hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" tasavvufla ilgili bir kitabı vardı ki, çok önemli ilimlerle doluydu içi.

Bu kitabı, bir gün bir talebesine verip;
- Bunu, götürüp Ceyhun nehrine at! diye emretti.

Talebe;
- Peki efendim, dedi.

Ve kitabı alıp çıktı oradan.
Vardı Ceyhun kenarına.

Ancak atmaya kıyamadı.
Zira içinde çok kıymetli bilgilerin olduÄŸunu biliyordu.

Geri gelince, hocası sordu:
- Kitabı attın mı evladım?
- Attım efendim.

- Peki, ne gördün atınca?
- Bir ÅŸey görmedim hocam.
- Öyleyse atmamışsın. Kıymetini düÅŸünüp, atmaya kıyamadın deÄŸil mi?

Genç mahcup bir vaziyette;
- Öyle oldu efendim, dedi.

Büyük Veli;
- Haydi tekrar git evladım, o kitabı suya at! Peki de, söz dinle, buyurdu.

Genç talebe;
- Peki hocam, dedi yine.
Ve kitabı suya atıp geri döndü.

Hocası sordu yine:
- Attın mı oğlum?
- Evet hocam, attım.

- Peki ne gördün?
- Atar atmaz, bir "sandık" çıktı sudan. Kitap, o sandığın içine düÅŸtü ve kapakları kapanıp suyun dibine doÄŸru indi. Sonrasını göremedim.

Hocası bunları dinleyince;
- Tamam, şimdi atmışsın, buyurdu.

Delikanlı sordu:
- Hocam, bunun esrarını biz de öÄŸrenebilir miyiz?

Buyurdu ki:
- Tasavvuf'la ilgili çok önemli bilgileri toplayıp, bir risale yazmıştım. Fakat onlar öyle "ince bilgiler"di ki, bu zamanın insanları bunları anlamaktan acizdiler. Bu kitabı "Hızır aleyhisselâm" istedi benden. Sen onu suya atınca, vazifeli bir balık onu alıp, "hazret-i Hızır"a teslim etti. Åžimdi anladın mı?

- Anladım hocam. Bağışlayın.