Ebül Abbas Seyyari hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" babası ölünce, büyük bir servet kalmıştı kendisine.

Ama O, Resulullahın "aleyhissalâtü vesselâm" iki telcik "sakal-ı ÅŸerifi"ni alabilmek için servetinin tamamını vermiÅŸ, elinde hiçbirÅŸey kalmamıştı.

Ama "manevi servet"e kavuÅŸmuÅŸtu bu defa.
Onun bereketiyle tövbe nasib oldu kendisine.

PeÅŸinden Ebu Bekr-Ä° Vasıti hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" sohbetine kavuÅŸtu ki, bu nimet yanında o büyük servetin hiç kıymeti yoktu onun nazarında.

Bütün bunlar, bu sakal-ı ÅŸerif'in hürmetine nasib olmuÅŸtu kendisine.

BÄ°RÄ°NCÄ° VAZÄ°FEMÄ°Z

Bir gün bazı dostları;
- Bir mümine, en fazla lazım olan ameller nedir efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Hak teâlâ biz kullara ne emrettiyse, onlara titizlikle uymalıdır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Her müminin birinci vazifesi budur. Bu babta az ihmali olanın, yarın mahÅŸer gününde hali yaman olur.

Åžöyle devam etti:
- Emir ve yasaklara uymakta, az gevÅŸeklik yapanlar, mahÅŸer günü çok piÅŸman olacaklardır. Çünkü emirleri yapmak ve haramlardan kaçınmak, Allah'ın emridir, yani "farz"dır. Müslümanın yapması gereken ikinci mühim ÅŸey, salih kullar'la birlikte bulunmaktır.

Sordular:
- Salih kullar kimlerdir efendim?
- Ehl-i sünnet âlimleri ve Evliya zatlardır. Kim bu büyüklerin sohbetine devam ederse, "doÄŸru iman"a ve "ihlas"a kavuÅŸur. Çünkü onlar, Allah'ın müttaki kullarıdır. Onlarla bulunanlar, fasık ve ÅŸaki olmazlar.

Åžöyle bitirdi:
- Allah adamlarının, bir ÅŸefkatli nazarı, kalbteki karartı ve pasları temizler. "Salihler sohbeti"ne devam edenlerin gönüllerine ilahi feyiz ve ilham dolar.