Bediüddin-i Seharenpuri hazretleri "rahime-hullahü teâlâ" ÅŸöyle anlatıyor:

Birinin ısrarı üzerine, bir ÅŸeyhin kabir ziyaretine gidiyorduk.
Ancak üstadımın o ÅŸeyhe "kırgın" olduÄŸunu biliyor, ısrar üzerine kerhen gidiyordum.

Yani istemeyerek gidiyor,
hem de, "Üstadım bana kırılır mı?" diye de endiÅŸe ediyordum.

Nihayet kabre vardık.
Sandukanın yanına tam oturmuÅŸtum ki, "koca bir arslan"ın etrafımda dolaÅŸtığını gördüm.

Åžöyle bir göz ucuyla baktım.
Kızgınlıkla o da bana bakıyordu.

Dikkat ettim.
Gözleri, Hocamın gözleriydi aynen.
Üzerinde, çok büyük "kızgınlık" ve "heybet" hali vardı.

Titremeye başladım.
Zira hocamın öfkeli halini, o arslanda görmüÅŸtüm açıkça.
Artık bir saniye bile duramayacaktım.
Kalkıp hızla uzaklaştım oradan.

BABAMIN HALÄ° NASILDIR?

Bu zat Ä°mam-ı Rabbani hazretlerinden "rahime-hullahü teâlâ" icazet alıp, kulları irÅŸad için memleketine yeni dönmüÅŸtü.

O günlerde bir ahbabı gelip;
- Efendim, geçen gün babam vefat etti. Halini çok merak ediyorum. Acaba nasıldır? diye sordu.

Bediüddin hazretleri gözlerini yumdu.
Biraz sonra açıp;
- Müjde! Babanın hali çok iyidir, buyurdu.

Adamın gözleri parladı sevinçten.
- Sahi mi efendim. Ä°yi mi?

- Evet. O ÅŸu anda Cennette. Beyaz bir elbise giymiÅŸ, (Rahatım çok iyi. Büyüklerin sohbetindeyim. Çağırmasaydınız gelmezdim) diyor.

Sonra eÅŸkalini tarif edip sordu:
- Åžöyle ÅŸöyle birini görüyorum. O mudur?

Adam sevinçle cevap verdi:
- Evet efendim. Aynen babamı tarif ettiniz. Allah sizden razı olsun.
- Âmin, cümlemizden.