Ali Ramiteni "kuddise sirruh" hazretleri, İslâm âlimlerinin en büyüklerindendir.
Dokumacılıkla iştigal ederdi.

Bir gün, hanesinde hiç yiyecek kalmamıştı.
Misafir gelse, ikram edecek bir şey yoktu evinde.

Nitekim de misafiri geldi o gün.
"Ne ikram edeyim?" diye kara kara düşünürken, talebeden biri vakıf oldu bu hale.

Hemen bir piliç kesti.
İçini pirinçle doldurup pişirdi.
Ve götürüp takdim etti hocasına.

Hocası çok memnun olmuştu.
O akşam ikram etti onu misafirine.

Sonra o talebeyi huzuruna çağırıp;
- Evladım, akşamki ikramın çok makbule geçti. Allah senden razı olsun. Bir muradın varsa, söyle. Şimdi hacet kapısı açıktır, buyurdu.

Talebenin bir tek dileği vardı.

Hocasına cevaben;
- Benim bir tek arzum var efendim, dedi.

- Söyle oğlum, nedir o?
- Sizin gibi olmak istiyorum hocam.

Büyük Veli şaşırdı.
- İyi de evladım bu, çok ağır bir iş. Bu sıkleti çekmeye senin gücün yetmez. Altında ezilirsin. Sana tavsiyem, başka şey iste, buyurdu.

Ancak genç ısrar etti.
- Bundan başka bir muradım yoktur hocam, dedi.

Hocası çaresizdi.

Mecburen;
- Peki evladım, buyurdu.
Ve oracıkta kuvvetli bir teveccüh etti kendisine.

Allah'ın izniyle muradı oldu gencin.
Hocasının derecesine yükseliverdi.

Ama geçmişti kendinden.
Gerçekten de o sıkletin altında ezilmişti.

Nitekim o günden sonra kırk gün yaşıyabildi ancak.
Kırkıncı gün, "Allah" deyip teslim etti ruhunu.

Velhasıl genç bir anda yükselmiş, hocası gibi "aziz" olmuştu.
Bunun içindir ki büyüklerimiz, "iki aziz" mânâsına, "Azizan" dediler bu büyük zata.