Ali Ramiteni "kuddise sirruh" hazretleri, yakınlarını alıp, Harezm vilayetine gitti ve kenar bir mahalleye yerleştiler.
Sonra iki talebesini gönderdi Harezm sultanına.

Gençler gidip;
- Sultanım! Fakir bir dokumacı sizin topraklarınıza geldi. İkamet için izninizi istiyor. Eğer izin verirseniz, bu hususta mühürlü bir belge istiyor, dediler.

Sultan kırmadı bu iki delikanlıyı.
- Tamam, oturabilir, dedi.

Ve mühürlü belgeyi verdi ellerine.
Büyük Veli, bu belgeyi sakladı cebinde.

Sonra pazar yerinde bir iki işçiye sordu:
- Sizin yevmiyeniz ne kadardır?

Söylediler.
- Size bir teklifim var. Bugünkü ücretiniz benden olsun. Bizim eve gidip, sohbet edelim. İkindi vakti ücretinizi öderim, buyurdu.

Teklif, cazip geldi işçilere.
- Tamam, memnuniyetle, dediler.

Ve birlikte eve gittiler.
Ancak sohbetten öyle tad aldılar ki, ikindi geçti, akşam oldu, bir türlü ayrılamıyorlardı bu zatın yanından.

Ve günden güne artıyordu gelenler.
Öyle ki, dolup dolup taşıyordu hanesi.

Bazı kötü niyetli memurlar, derhal koşup;
- Sultanım, şehrimize bir hoca geldi ki, insanlar sohbetine gitmek için can atıyor. Hatta ona hizmet için yarışıyorlar. Bize öyle geliyor ki, bu hoca ileride Harezm'e sultan olabilir, dediler.

Sultan heyecanlanıp;
- Öyleyse derhal şehri terk etsin! diye tâlimat verdi.
Bir de mühürlü bir ferman yazıp, verdi o memurlara.

Büyük Veli, bu fermanı alınca, cebinden önceki fermanı çıkarıp;
- Bunu da, o vermişti. Eğer imzasını inkâr ediyorsa, hemen terkederiz, buyurdu.

Bu cevabı sultana ilettiler.
Başını eğip, düşünceye daldı.

"Bu, nasıl bir kimse?" diye merak etti.
Sohbetini dinlemek için tebdil-i kıyafetle gidip oturdu bir kenarda.

Sohbetini dinleyince hayran oldu.
Dahası, talebesi olmakla şereflendi.