Emir Hüsrev Dehlevi "rahime-hullahü teâlâ", Hindistan'da yetiÅŸen büyük Velilerdendir.
Çocukken bile dinine çok baÄŸlıydı.
Babası, elinden tutup büyük Velilerden Hace Nizameddin hazretlerine götürdü onu bir gün.

Tam dergâhın önüne gelince;
- Babacığım, siz girin, dedi.

Kendisi girmedi.
Babası içeri girince, yanık çocuk sesiyle ÅŸu beytleri okudu kapı önünde.

Âşık Hüsrev, ÅŸu an kapınızdadır.
Ä°çeri girmeye izin var mıdır?
Ä°zniniz olursa, girer içeri.
Yoksa aÄŸlayarak dönecek geri.

Nizameddin Evliya hazretleri içerden duydu bu sesleri.

Hizmetçisine;
- Kapıdaki âşığı içeri al! buyurdu.

KoÅŸup kapıyı açtı hizmetçi.
Emir Hüsrev, edeble içeri girdi.

Büyük Veli'nin elini öpüp oturdu huzurunda.
O gün girdiÄŸi kapıdan, seneler sonra "Evliya" olarak çıktı.

Ä°MAN NASIL GÄ°DER?

Bir gün bazı gençler;
- Efendim, hangi hallerde iman gider? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Bir kimse, dinimizin emir ve yasaklardan birini bile hafife alır, uymadığına üzülmez, hatta bu haliyle öÄŸünürse, Peygamber aleyhisselama inanmamış olur ve imanı gider, buyurdu.

- Ya üzülürse efendim? dediler.
- Üzülürse, yani bunun için Allahü teâlâya karşı mahcup ve boynu bükük olur, kalbi sızlarsa, imanının kuvvetli olduÄŸu anlaşılır.

- Yani amel ve ibadetlerdeki bozukluk, insanı dinden çıkarmaz mı hocam?
- Hayır. Günah iÅŸlemekle iman gitmez, fakat o iÅŸin günah olduÄŸuna inanmayarak yapar veya inanıp da ehemmiyet vermeyerek, aldırmayarak yapar ve günah iÅŸlediÄŸine üzülmez, umursamaz, azabından da korkmazsa, o zaman imanı gider.