Seyyid Emir Külal hazretleri
"rahime-hullahü teâlâ",

bir gün meydanda güreÅŸiyor, çok insanlar da toplanmış, onu seyrediyordu.
O esnada büyük Veli Muhammed Baba Semmasi hazretleri geçiyordu oradan.

Kalabalığı görünce durdu.
Ve seyretti bu seyyid genci uzun uzun.
Talebeler şaşırdılar.

Herbiri;
"Acaba ne hikmeti var ki, güreÅŸ tutanları seyrediyor hocamız" diye geçiriyordu kalblerinden.
Zira güreÅŸi, malayani iÅŸ biliyorlardı.

Hocaları, onlara dönüp;
- Åžu güreÅŸenler içinde bir pehlivan var ki, Onun bereketiyle, çok insanlar hidayete kavuÅŸup Evliyalık yolunda yükseleceklerdir, buyurdu.

Bunları söylerken, Seyyid Emir Külal ile göz göze geldi birden.
Genç seyyid, bu büyük Evliyayı görünce, manevi bir hâl kapladı kendisini.
Muhabbetini kalbinde hissetti.
Ve Onun cazibesine kapılarak,

gayri ihtiyari Ona doÄŸru
yürümeye baÅŸladı.
Hem de hızlı hızlı.

Elinde olmayarak ve heyecanla.
Gelip elini öptü.
Ve katıldı sohbet halkasına.

BU DÜNYA Ä°MTÄ°HAN

Bu zat, zaman zaman sevdiklerine;
- Sakın gafil olmayın, der ve Ä°slâmiyeti öÄŸrenmelerini tavsiye ederdi.

Resulullahın "aleyhissalâtü vesselâm" haber verdiÄŸi azap ve acıların elbette bir gün olacağını hatırlatırdı yakınlarına.

Bir gün de nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, bir yanda "nefis, ÅŸeytan", bir yanda "kötü arkadaÅŸlar" insanları aldatıp dururken, bu akıntıya kapılmamak çok zordur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bu dünya, imtihandır oÄŸlum. Hem öyle çabuk geçer ki, bir de bakarsın ki bitmiÅŸ. Sanki tatlı bir rüya. Nasıl ki geçen günler çabuk geçtiyse, bundan sonrakiler de öyle sür'atli geçer.