Seyyid Emir Külal "rahime-hullahü teâlâ", bir gün talebeleriyle kabir ziyaretine gidiyordu ki, yolda, koca bir "arslan" çıktı karşılarına.

Talebeler korkup yana çekildiler.
Ancak Emir Külal hiç korkmadı.

Talebeye dönüp;
- Korkmayın, o bize bir şey yapmaz, buyurdu.
Sonra yaklaşıp, tuttu yelesini hayvanın.

Arslan başını eÄŸip, çıkarmadı sesini.
Hatta hürmet gösterir gibi hareketler yaptı ve ayrılıp gitti hemen.
Sanki mahcub olmuÅŸtu.

Talebeler, bu hale taaccüb edip;
- Efendim, bu nasıl iş? dediler.

- Hangi iÅŸ?
- Arslan, sizi görünce, adeta mahcub oldu, utandı. Bir vahÅŸi hayvanken, çekindi sizden. Hatta korktu sanki.

Buyurdu ki:
- Kim Allah'tan korkarsa, Onun mahlukları da Ondan korkar. Aksine kim Allah'tan korkmazsa, Onun mahluklarına karşı korkak olur.

FEYZÄ°N KAYNAÄžI NEDÄ°R?

Bir gün, genç birisi bu zata gelip;
- Evliyadan feyz almak için ne yapmak lazımdır efendim? diye sordu.

Cevabında;
- Ä°simlerini anmak kâfidir, buyurdu.

- Kimlerin isimlerini?
- Evliya zatların.

- Hiçbir ÅŸey anlamadım hocam.
- Bak evladım, Allahü teâlâ, bu dünyada her ÅŸeyi bir sebeple yaratıyor, öyle deÄŸil mi?
- Evet efendim.

- Mesela açlığımızı gidermek için "ekmek", sesleri duyabilmek için "hava", etrafımızı görebilmek için de "ışık" lazım, deÄŸil mi?
- Öyle hocam.

- Ä°ÅŸte Evliyadan feyz alabilmek için de o büyük zatların isimlerini anmak lazım. Ama "sevgi" ve "hürmet"le tabii. Hadis-i ÅŸerifte mealen; "Evliyanın anıldığı yere rahmet yaÄŸar" buyuruldu.

Şimdi anladın mı?
- Anladım hocam.