Ahmed Abdülhak Raduli "rahime-hullahü teâlâ", gençliÄŸinde Ä°slâmiyeti öÄŸrenip ona göre yaÅŸamayı çok istiyor, ama bu iÅŸin rehbersiz olmayacağını iyi biliyordu.
Onun için bir mürÅŸid aramaya baÅŸladı.

Bir gece rüyasında;
- Aradığın rehber, Pani-püt ÅŸehrindedir, denildi kendisine.

Sevinç içinde uyandı.
Ve Ona kavuÅŸmak için çıktı yola.
O mürÅŸit, Celaleddin-i Pani Püti hazretleriydi ve bu gencin yola çıktığı, keÅŸf olundu kendisine.

Talebesini toplayıp;
- Çocuklar! Nefis yemekler yapın ve mükellef bir sofra donatın ki, kıymetli bir misafirimiz geliyor, buyurdu.

Sofra hazırdı az sonra.
Ve beklenen misafir geldi .
Kendisini iltifatlarla karşıladılar.

Ancak o, kendisine gösterilen bu ilgi ve tezahüratı görünce, atını döndürüp, hızla uzaklaÅŸtı oradan.
"Aradığım bu deÄŸil" dedi içinden.

MürÅŸidini baÅŸka yerlerde arayacaktı.
O gün akÅŸama kadar at sürdü bu niyetle.

Akşam vakti, bir yerleşim birimine gelince sordu ilk rastladığı adama:
- Burası neredir?
- Pani-püt ÅŸehridir.

- "Allah Allah! Pani-püt ÅŸehrinden ayrılalı saatler oldu" dedi içinden.
O gece dinlenip, sabahleyin yola çıktı tekrar.
At koÅŸturdu saatlerce.

Yine akÅŸam üzeri bir yere gelip sordu birine:
- Bu şehrin adı nedir?
- Pani-püt.

Åžöyle etrafına bir bakındı.
Bir de ne görsün?
Celaleddin-i Pani Puti hazretlerinin dergâhı önünde deÄŸil mi.

O zaman anladı işin hikmetini.
"Aradığım, galiba bu zat. Çünkü beni bırakmıyor. Ben uzaklaÅŸmak istedikçe, O manevi bir baÄŸ ile kendine çekiyor" dedi.

Büyük bir iÅŸtiyakla girdi içeri.
Bir zaman sonra "Evliya" olarak çıktı o dergâhtan.