Ahmed Namıki Cami "kuddise sirruh" hazretleri, bir gün kimseye haber vermeden Herat'a gitmek için yola çıktı.

Ancak Herat'lılar, bunu haber alıp, genç ihtiyar cümle halk yollara döküldüler.
İki saatlik yoldan karşıladılar kendisini.
Ve Onu "bir taht" üzerine oturtup, omuzlarında taşıdılar uzun müddet.

Ona hizmetle herkesin bereketlenmesi için birkaç adım taşıyan, geri çekiliyor, baÅŸkası giriyordu tahtın altına.

Bu şekilde, Herat'a vardılar nihayet,
Müftünün konağında misafir ettiler kendisini.

EN BÜYÜK GÜNAH

Bir gün bir talebesi bu zata gelip;
- Efendim, dinimizde en büyük günah nedir? diye sordu.

Cevabında;
- En büyük günah, günahın günah olduÄŸunu bilmemektir, buyurdu. Yani bir ÅŸeyin günah olduÄŸunu bilmemek, o günahı iÅŸlemekten daha büyük günahtır oÄŸlum.

- Peki hocam, ondan büyük günah nedir?
- Günahı, ibadet olarak yapmaktır.

- Anlayamadım. Günah da ibadet olarak yapılır mı ki efendim?
- Malesef yapılıyor evladım. Mesela "bid'at" iÅŸlemek böyledir. Dinimizde olmayan bir ÅŸeyi ibadet olarak yapmak "bid'at"tir. Bid'at iÅŸleyenler, tövbe de etmezler.

- Neden hocam?
- Çünkü o yaptığı ÅŸeyin günah olduÄŸunu bilmiyor da ondan. Ä°badet olarak yapıyor onu. Bunun için de tövbe etmek aklına gelmiyor.

Delikanlı sordu yine:
- Günah iÅŸlemekle iman gider mi efendim?
- Hayır gitmez.

- Büyük günah iÅŸlese de mi efendim?
- Evet, büyük günah iÅŸlese de imanı gitmez.

Delikanlı merak etmişti:
- İman nasıl gider peki efendim?
- Harama helal, helale de haram diyenin imanı gider. Ama tövbe ederse muhakkak affolur.