Ahmed Namıki Cami "kuddise sirruh" hazretleri, bir gün evden çıkıyordu ki, kalbine; "Gitme, dertli bir Müslüman sana geliyor. Seni evde bulamazsa, üzülür" diye ilham olundu.

Ve az sonra geldi misafirleri.
Anne, baba ve çocukları.

Adamcağız arzetti:
- Efendim, biz filan yerden geliyoruz. Bir derdimiz var da onu size arzedecektik.

- Hayırdır, nedir derdiniz?
- Efendim, Allah bize çok mal mülk verdi. Çok ÅŸükür bir de erkek evlat verdi, ama doÄŸuÅŸtan a'mâdır çocuÄŸumuz.

- Doktora gösterdiniz mi?
- Çok gösterdik, ama çare bulamadılar. Mecburen size geldik efendim. Bir dua etseniz de açılsa gözleri evladımızın.

Ahmed Namıki hazretleri;
- Çok isterdim, ama buna gücüm yetmez. Zira ölüleri diriltmek ve a'mâ gözleri açmak, Ä°sa Nebî'ye ait bir mucizedir. Ahmed kim oluyor ki, Onun duasını almak için buralara geldiniz? buyurdu.

Böyle deyince, adam mahzun oldu.
Kırıldı ümidi.

O üzülünce, büyük Veli;
- Yaklaştırın bir bakayım, buyurdu.

Sevinerek verdiler kucaktaki çocuÄŸu bu "Allah dostu"na.

Büyük Veli, iki baÅŸ parmağını çocuÄŸun gözlerine sürüp;
- Allah'ın izni ile açılın! buyurdu.
O anda açıldı gözleri çocuÄŸun.

Babası çok sevinip;
- Efendim! Åžu anda dünyalar benim oldu sanki. Fakat merak ettim. Önce, "Bu iÅŸe gücüm yetmez" dediniz. Sonra dua ettiniz. Hikmeti neydi acaba?

Buyurdu ki:
- Evet, önce öyle dedim. Ancak ben öyle deyince, Hak teâlâ kalbime; "Ey Ahmed! Ölüleri Ä°sa mı diriltmiÅŸti? Körleri, dilsizleri, o mu iyi etmiÅŸti? Bütün bunları elbette biz yapmış, Onu da sebep kılmıştık. Bu çocuÄŸun ÅŸifası için de seni sebep kıldık. Sen dua et, ÅŸifasını biz veririz" diye ilham eyledi. Onun için dua ettim.

Adamcağız teÅŸekkür etti.
Sonra çocuklarını alıp, sevinç ve huzur içinde ayrılıp gittiler.