Ahmed Namıki Cami "kuddise sirruh" hazretleri, bir gün evden çıkıyordu ki, kalbine; "Gitme, dertli bir Müslüman sana geliyor. Seni evde bulamazsa, üzülür" diye ilham olundu.

Ve az sonra geldi misafirleri.
Anne, baba ve çocukları.

Adamcağız arzetti:
- Efendim, biz filan yerden geliyoruz. Bir derdimiz var da onu size arzedecektik.

- Hayırdır, nedir derdiniz?
- Efendim, Allah bize çok mal mülk verdi. Çok şükür bir de erkek evlat verdi, ama doğuştan a'mâdır çocuğumuz.

- Doktora gösterdiniz mi?
- Çok gösterdik, ama çare bulamadılar. Mecburen size geldik efendim. Bir dua etseniz de açılsa gözleri evladımızın.

Ahmed Namıki hazretleri;
- Çok isterdim, ama buna gücüm yetmez. Zira ölüleri diriltmek ve a'mâ gözleri açmak, İsa Nebî'ye ait bir mucizedir. Ahmed kim oluyor ki, Onun duasını almak için buralara geldiniz? buyurdu.

Böyle deyince, adam mahzun oldu.
Kırıldı ümidi.

O üzülünce, büyük Veli;
- Yaklaştırın bir bakayım, buyurdu.

Sevinerek verdiler kucaktaki çocuğu bu "Allah dostu"na.

Büyük Veli, iki baş parmağını çocuğun gözlerine sürüp;
- Allah'ın izni ile açılın! buyurdu.
O anda açıldı gözleri çocuğun.

Babası çok sevinip;
- Efendim! Şu anda dünyalar benim oldu sanki. Fakat merak ettim. Önce, "Bu işe gücüm yetmez" dediniz. Sonra dua ettiniz. Hikmeti neydi acaba?

Buyurdu ki:
- Evet, önce öyle dedim. Ancak ben öyle deyince, Hak teâlâ kalbime; "Ey Ahmed! Ölüleri İsa mı diriltmişti? Körleri, dilsizleri, o mu iyi etmişti? Bütün bunları elbette biz yapmış, Onu da sebep kılmıştık. Bu çocuğun şifası için de seni sebep kıldık. Sen dua et, şifasını biz veririz" diye ilham eyledi. Onun için dua ettim.

Adamcağız teşekkür etti.
Sonra çocuklarını alıp, sevinç ve huzur içinde ayrılıp gittiler.