Ahmed Yesevi "rahime-hullahü teâlâ", küçük yaşından beri Resulullah Efendimizin "aleyhissalâtü vesselâm" her sünnetine riayet ederdi.

YaÅŸ konusunda da takib etti Onu.
Altmışüç yaşına gelince; "Allah'ın Resulü, bu yaÅŸta dünyadan ayrılmışken, benim yeryüzünde durmam Onu sevmeye yakışmaz" diyerek, bir hücre yaptırdı yer atında.

Kalan ömrünü o hücrede geçirdi.
Mezar gibi bir yerdi orası.
Dar, küçük ve karanlık.

O yerde, ibadetle geçirdi kalan ömrünü.
Yüzyirmiüç yaşında, vefat etti o hücrede.

ALLAHLIK DAVA ETME!

Bir gün bir talebesine;
- Evladım, sakın ola, gittiÄŸin yerde Allahlık ve Peygamberlik dâvâsında bulunmayasın, diye tembih etti.

Talebe şaşırdı:
- Tövbe hocam, Hiç öyle ÅŸey olur mu?
- Olabilir evladım.

- Nasıl olur efendim?
- Her istediÄŸinin olmasını istemek, "Allahlık" iddiasında bulunmak, her sözünün dinlenmesini istemek de "Peygamberlik" dâvâ etmektir oÄŸlum. Çünkü biz kuluz. Yalnız Allahü teâlânın istediÄŸi olur ve yalnız Peygamberin "aleyhissalâtü vesselâm" sözüne mutlak itaat edilir.

YÜZ ÅžEHÄ°T SEVABI

Bir gün de talebesinden biri;
- Hocam, şehit sevabı nasıl kazanılır? diye sordu.

Cevaben;
- Sana ben, bir deÄŸil, "yüz" ÅŸehit sevabı kazandıran bir amel söyleyeyim. Gıybet eden birini görürsen, konuÅŸturma, sustur hemen! buyurdu.

- Nasıl susturayım hocam?
- Açıkça Sus! diyeceksin. Nitekim Peygamberimiz "aleyhissalâtü vesselâm" bir hadis-i ÅŸeriflerinde; "Gıybet edene Sus! diyene, yüz ÅŸehit sevabı verilir" buyuruyor.