Behaeddin-i Buhari hazretlerini "rahime-hullahü teâlâ" sevenlerden biri anlatıyor:

Bir gün, Behaeddin-i Buhari hazretleri bir gurup insanla bir Irmak kenarında sohbet ediyor, cemaat Onu hayranlıkla dinliyordu.

Mevzu, önceki Velilere geldi.
Eskiden gelen Velilerin, fevkalade hallerini ve üstün kerametlerini anlatmaya baÅŸladı.
Dinleyenlerin içinde birkaç kiÅŸi, inanmıyorlardı Onun büyüklüÄŸüne.

Onlardan biri;
- Efendim, önceki Veliler ne güzel keramet gösterirlermiÅŸ. KeÅŸke zamanımızda da öyle Veliler olsaydı da, o kerametleri biz de görseydik, deyiverdi.

O zaman büyük Veli;
- Bu zamanda da öyle Veliler var ki, mesela ÅŸu ırmaÄŸa emredip; "Geri dön, yukarı ak!" dese, su, bu emri dinler ve dönüp tersine akar, buyurdu.

O böyle der demez su geri döndü.
Ve yukarı doğru akmaya başladı.

Bunu görüp ÅŸaÅŸkına döndü cemaat.
Zira su tersine akıyordu.

Behaeddin Buhari, suya seslenip;
- Ey ırmak! Benim bu sözüm murat deÄŸildi. Misal olarak söylemiÅŸtim, buyurdu.

O zaman ırmak tekrar geri döndü.
Ve aşağı doğru akmaya başladı yine.

Büyük Veli cemaate dönüp;
- KardeÅŸlerim, bu gibi fevkalade haller hiç mühim deÄŸildir, buyurdu. Bunlardan daha mühim olan ÅŸey var.

Sordular:
- O nedir efendim?

- Emirlere uymaktır. Asıl gayemiz, Peygamber Efendimizin "aleyhissalâtü vesselâm" yoluna, yani Ä°slâmiyete sarılmak, bu yoldan kıl kadar ayrılmamaktır. Tasavvuf'tan maksat da iki ÅŸeye kavuÅŸmaktır.

- Onlar nedir efendim?
- Birincisi, iman görmüÅŸ gibi kuvvetlenir. Öbürü, emirleri yapmak zevkli, haramlar çirkin gelir. Ä°slâmiyetten zerre kadar ayrılan kimsede fevkalade haller varsa, ona "istidrac" denir ki, on para kıymeti yoktur.

Åžöyle bitirdi:
- Günah iÅŸleyenlerde, keramet olmaz.