Behaeddin-i Buhari "kuddise sirruh" hazretleri birkaç talebesiyle bir eve yemeÄŸe gitmiÅŸlerdi.
Sofra hazırlandı.

Büyük Veli ve talebeleri kalkıp sofraya oturdular.
Ancak biri oturmadı.

Mübarek zat;
- Sen niçin sofraya gelmiyorsun? diye sordu.

O talebe;
- Bu gün oruca niyet ettim, dedi.

- Farz orucu mu?
- Hayır nafile oruç.

- Öyleyse bozabilirsin evladım. Haydi gel, bizden ayrılma!

Ancak talebenin gelmeye niyeti yoktu.
Kalkmadı yerinden

Hocası bir daha;
- Gel, bizimle ye! buyurdu.

Yine gitmedi.
Açıkça inat ve itiraz ediyordu hocasına.

O zaman büyük Veli diÄŸer talebelere dönüp;
- Bu adamı terkedin! buyurdu. Bu, Allah'tan uzaktır.

Eyvah! Bir Allah dostu'na itiraz etmiÅŸti.
Hem de hocasına.

Onun bu itirazı, felaketine sebep oldu.
Nitekim sonraları tamamen bıraktı ibadeti.
Kalmadı namaz niyaz.

BÄ°LMEDEN YAPILIRSA

Bu zat, bir sohbetinde;
- Ey insanlar, dinimiz ilim dinidir. Ä°slâmiyetten bir mesele öÄŸrenmek, bütün dünya kazançlarından daha hayırlıdır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Her Müslümana, Ä°slâmiyeti öÄŸrenmekten daha önemli bir ÅŸey yoktur ve olamaz.

Åžöyle devam etti:
- Ä°badetler, doÄŸru yapıldığı takdirde kabul olur. Bilmeden yapılanı cenâb-ı Hak beÄŸenmez. BeÄŸenilmeyen ÅŸeye sevap verilir mi? Verilmez elbet.

Åžöyle bitirdi:
- Ä°slâmiyet "ilim", "amel" ve "ihlas"tan ibarettir. Bunlardan biri noksan olursa, Müslümanlık da noksan olur.