Behaeddin-i Buhari hazretleri "rahime-hullahü teâlâ", bir gün bazı talebesiyle sohbet ediyordu.
Vakit, akÅŸam üzeriydi.

Aniden sohbeti kesip, Molla Necmeddin adlı talebesine;
- Sana bir ÅŸey söylesem yapar mısın? diye sordu.
- Yaparım efendim.

- Peki, "günah" bir iÅŸ söylesem de yapar mısın?

Genç tereddüt etti:
- Nasıl günah hocam?
- Mesela "hırsızlık" yapmanı istesem, yapar mısın?

Molla Necmeddin;
- Mazur görün hocam, yapamam, dedi.

Büyük Veli;
- Madem bizi dinlemiyorsun, öyleyse bizi terk et, buyurdu.

Sonra bir baÅŸka talebesine sordu:
- Sen yapar mısın evladım?
- Yaparım hocam.

- Hırsızlık da olsa yapar mısın?
- Evet efendim.

- Pekâlâ, ÅŸu karşıda gördüÄŸün mütevazı ev var ya, o eve git. Duvardan atlayıp içeri gir. Odanın köÅŸesinde bir torba "altın" olacak, onu al bize getir.

Genç talebe;
- BaÅŸüstüne efendim, dedi.
Ve o eve girip, altınları getirdi hocasına.

Ancak diÄŸer talebeler çok merak etmiÅŸlerdi bunun hikmetini.
Nihayet sabah oldu.

Aynı talebeye o altınları vererek;
- Al bunları, götürüp ev sahibi yaÅŸlı kadına teslim et, buyurdu.

Ve ekledi:
- Merak ederse, Bu gece hırsız girip çalacaktı bu altınları. Biz, ondan önce davranıp kurtardık dersin.

O talebe;
- BaÅŸüstüne hocam, dedi.
Ve fırlayıp gitti.

Büyük Veli, sözünü dinlemeyen Molla Necmeddine dönüp;
- EÄŸer "Peki" deyip sözümü dinleseydin, sana pekçok gizli ÅŸeyler aÅŸikâr olacaktı, buyurdu. Fakat ne yapayım, nasibin yokmuÅŸ.