Behaeddin-i Buhari "kuddise sirruh" hazretleri, bir gurup talebesiyle Åžeyh Hüsrev adında fakir bir sevdiÄŸinin köyüne gitmiÅŸti.
Oturup sohbete başladılar.

Köylülerden biri, bu zatın geldiÄŸini iÅŸitince merak etti.
Zira Onun, "keramet sahibi" bir büyük Veli olduÄŸunu söylemiÅŸlerdi kendisine.

"Hakikaten böyle midir?" diye düÅŸünerek, "bir tabak armut"la gitti o eve.
Maksadı, imtihan etmekti bu büyük Veli'yi.

Armutlardan birini iÅŸaretleyip;
"EÄŸer bu armudu bana verirse, gerçek Veli olduÄŸunu anlarım" dedi içinden.

Halbuki böyle yüksek Evliyalar için, bütün dünyanın "avuç içi" kadar olduÄŸunu bilmiyordu zavallı.

O kapıya yaklaşınca, Behaeddin-i Buhari hazretleri sohbeti kesip, ev sahibine;
- Kapıya bak, bir köylü elinde armutla gelmiÅŸ bekliyor, buyurdu.

Gidip açtı kapıyı.
Köylü, bir tabak armutla girdi içeri.

Büyük Veli, ev sahibine;
- O armutları büyükce bir kaba boÅŸalt getir, buyurdu.

Getirince, onlardan bir armudu o köylüye uzatıp;
- Bunu sen al, dedi.

Kalanı ev sahibine verip;
- Bunları da misafirlere dağıt, buyurdu.

Sonra o köylüye döndü:
- Bunları getirmekte maksadın neydi?

Köylü;
- Affedin efendim, Evliya olduÄŸunuzu iÅŸitmiÅŸtim. Bu armutlardan birine iÅŸaret koyup, en dibine sakladım ve; "Bu armudu bulup bana verirse, gerçekten Veli'dir" diye düÅŸünmüÅŸtüm, dedi.

- Peki, bulabilmiÅŸ miyim?

Köylü elindeki armuda bakıp;
- Evet efendim, o armut, dedi.

O zaman;
- KardeÅŸim, Allah'ın Evliya kullarını imtihana kalkışmak, uygun deÄŸildir. Bir daha böyle yapma! buyurdu.

Ve ilave etti:
- Ä°ÅŸaretli armudu bulup vermeseydik, bizden hiç istifaden olmazdı. Mahrum kalmaman için bulup verdik.