Behaeddin-i Buhari hazretlerinin "rahime-hullahü teâlâ" bir talebesi ÅŸöyle anlatıyor:

Nesef'te, biriyle münakaÅŸa etmiÅŸ ve bu yüzden kalbini incitmiÅŸtim o Müslümanın.
Ayrıca özür de dilememiÅŸtim.
Oradan ayrılıp hocamın huzura girdim.

Fakat o da ne?
Hocam yüzüme bakmıyor,
hiç iltifat etmiyordu.

Sebebini Anlayamadım.
Araya sevdiÄŸi kimseleri koydum.
Fayda etmedi.
Çok üzülüyordum.

Sonunda dayanamayıp;
- Hocam, farkında olmadan bir hatam olduysa, özür dilerim, dedim.

Bana bakıp buyurdu ki:
- Nesef'te, bir Müslümanla münakaÅŸa edip, kaba sözler söyledin. Üstelik özür de dilemedin, deÄŸil mi?

Başımı önüme eÄŸdim:
- Evet efendim.

- Bir mümini incitmenin, "Kâbe'yi yıkmak"tan daha büyük günah olduÄŸunu bilmiyor musun oÄŸlum? Ondan özür dileyip, helallık almadıkça, bizim sohbetimize gelme! buyurdu.

- Peki efendim. Derhal gidip özür dileyeceÄŸim, dedim.
Ve gidip buldum o kimseyi.
Özür dileyip helallık aldım.

Bunu hocama söyleyince affettiler beni.
Ondan sonra sohbetlerine dahil olabildim.

HESABINI VERECEKSÄ°N

Bu zat, bir gün, içki içen bir genç gördü sokakta.
Acıyıp yanına çağırdı onu.

Genç adam koÅŸarak geldi ve
- Buyur baba! dedi hürmetle.

- Evladım, Allahü teâlâ hadis-i kudside mealen; "Hangi ameli yaparsan yap, bir gün hesabını vereceksin" buyuruyor, dedi.

Delikanlı kızardı, bozardı.
Ve bir "Âah!" deyip yıkıldı yere.

Ayıldığında nefret ediyordu içkiden.
O günden sonra bir daha koymadı aÄŸzına.