Ubeydullah-ı Ahrar "kuddise sirruh" hazretleri, Evliyanın en büyüklerindendir.
Henüz çocukken yüzünde nur parlıyor, Onu görenler hayran olup, hayır dua ediyorlardı kendisine.

Dedesi, Åžihabüddin adında bir Veli olup, "ölüm hastalığı"na yakalandı bir gün.
Vefatı yaklaşınca,
aile fertleriyle vedalaştı tek tek.
Sonra, torunlarıyla görüÅŸtü birer birer.

En son, Ubeydullah'ı getirdiler yanına.
O zaman henüz pek küçüktü.
O içeri girince, çok sevindi.
Doğruldu yatağından.
Kucağına alarak, bağrına bastı.

Ve aÄŸlayarak;
- Ben seni bekliyordum, dedi.

Sonra diÄŸer çocuklarına dönüp;
- Bu Ubeydullah, ilerde "çok büyük bir Veli" olacaktır. Fakat ben o günleri göremem. Bunun hidayetinin nuru âlemi tutacak, cihan padiÅŸahları emrinde olacaktır, dedi.

En son babasına dönüp;
- Ey oğlum! Bunun yetişmesini sana ısmarlıyorum, dedi.
Bir müddet sonra vefat etti.

EN Ä°YÄ° VE EN KÖTÜ ÅžEY

Bir gün bazı dostları;
- Efendim, dünyada en güzel ÅŸey nedir? diye sordular bu zata.

Cevaben;
- Dünyada en güzel ÅŸay, dünyaya düÅŸkün olmamaktır, buyurdu.

Sordular yine:
- En kötü ÅŸey nedir efendim?
- Dünyaya düÅŸkün olmaktır.

- En faydalı şey nedir hocam?
- İyi arkadaştır.

- En zararlı şey?
- En zararlı ÅŸey, "kötü arkadaÅŸ"tır. Bu, nefis ve ÅŸeytandan da daha tehlikelidir, buyurdu.

Ve açıkladı bunu:
- Kötü arkadaÅŸ yalnız insandan olmaz. Sizi doÄŸru yoldan uzaklaÅŸtıran her ÅŸey, mesela okuduÄŸunuz "kitap" zararlıysa, "kötü arkadaÅŸ"tır. Ama eÄŸer faydalıysa, "iyi arkadaÅŸ"tır.