Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerini "rahime-hullahü teâlâ" çok seven bir genç vardı.
Bu genç, bir gün nefsine uyup,
"ÅŸarap" almış evine götürüyordu ki,
ÅŸarap testisi bir duvara çarptı.
Ve kırıldı birden.
Ä°çindekiler döküldü yollara.

Delikanlı çok üzüldü.
Çok piÅŸman oldu.

Anladı bunun bir "ikaz-ı ilahi" olduğunu.
Oradan geri döndü.
Ve doÄŸruca bu büyük Veli'nin yanına gitti.

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri onu görünce;
- Evladım, kul, günah yolunda bir adım bile atmamalıdır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Eğer o testi kırılmasaydı, benim kalbim kırılacaktı.

Delikanlı pişman olmuştu zaten.
Tövbe etti bu zatın huzurunda.
Ve bir daha iÅŸlemedi bu günahı.
Zira tiksiniyordu içkiden.

Nitekim büyüklerimiz;
"Evliyanın sözünde rabbani tesir vardır" diye buyurmuÅŸlardır.

ONLARI GÖRMEK ŞİFADIR

Bu zat, bir gün sohbetinde;
- Allah adamlarını görmek ÅŸifadır, buyurdu. Çünkü onlar görülünce, "Allah" hatırlanır.

Dinleyenler;
- Öyle bir Allah adamı yoksa efendim? dediler.
- Onlar yoksa da, kendilerini çok sevmeliyiz, buyurdu.

- Efendim, biz bütün "Ehl-i sünnet âlimleri"ni ve bütün "Evliyalar"ı, görmemiÅŸ olsak da çok seviyoruz. Bu da ÅŸifa mıdır?

- Elbette. Onları seven ve yollarında giden, dünyada da rahat eder, ahirette de. Hem sonra kiÅŸi sevdiÄŸiyle beraberdir. O büyükleri seven, ahirette onların yanında olacaktır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Ama sevmek lafla olmaz. Seven, sevdiÄŸinin yolunda gitmedikçe onu sevmiÅŸ olamaz.