Muhammed Baki Billah hazretleri talebesinde kötü bir hâl görseydi, kusuru kendinde arar;
- Bütün bunlar bizden oluyor. Biz iyi olsaydık, talebemiz de iyi olurdu, buyururdu.

Emr-i marufu da yumuşak yapar, bir gönül yıkmamaya çok dikkat ederdi.

Birini uygunsuz iş yaparken görse;
- Bu, doğru değil, diye ortaya söylerdi.

Onun yanında kimse kimseyi kötüleyemezdi.
Çünkü bilirlerdi böyle şeylere üzüldüğünü.
Hatta kimsenin kalbinden bile geçemezdi böyle şeyler.
Zira birinin kalbinden geçseydi, hemen anlayıp, bir yoluyla ikaz ederdi onu.

İHLAS NE DEMEKTİR?

Bir gün bazı sevdikleri;
- İhlas nedir efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- İhlas, samimiyettir. Yani her işi, yalnız Allah için yapmaktır. İhlassız amellerden kula fayda gelmez, buyurdu.

Ve şöyle özetledi:
- Nice oruç tutanlar vardır ki, o oruçtan kârları açlık ve susuzluk, nice ibadet yapanlar da vardır ki, bundan kârları, sadece yorgunluk'tur.

MÜMİNİN ALÂMETİ

Bir gün de talebeyle sohbet ediyordu ki, talebeden birinin suratı asıktı.
Bu hâl, dikkatini çekti mübarek zatın.
Hoşuna gitmemişti.

Mevzuyu değiştirip;
- Çocuklar, müminin alameti güleryüz, münafığın alametiyse çatık kaş ve asık surat'tır. Elhamdülillah hepimiz mümin olduğumuza göre asık surat bize yakışmaz, buyurdu.

Sonra belli etmeden baktı o talebeye.
O asık suratı gitmişti çocuğun.
Tatlı bir tebessüm yerleşmişti onun yerine.