Muhammed Baki Billah hazretleri talebesinde kötü bir hâl görseydi, kusuru kendinde arar;
- Bütün bunlar bizden oluyor. Biz iyi olsaydık, talebemiz de iyi olurdu, buyururdu.

Emr-i marufu da yumuÅŸak yapar, bir gönül yıkmamaya çok dikkat ederdi.

Birini uygunsuz iÅŸ yaparken görse;
- Bu, doÄŸru deÄŸil, diye ortaya söylerdi.

Onun yanında kimse kimseyi kötüleyemezdi.
Çünkü bilirlerdi böyle ÅŸeylere üzüldüÄŸünü.
Hatta kimsenin kalbinden bile geçemezdi böyle ÅŸeyler.
Zira birinin kalbinden geçseydi, hemen anlayıp, bir yoluyla ikaz ederdi onu.

Ä°HLAS NE DEMEKTÄ°R?

Bir gün bazı sevdikleri;
- Ä°hlas nedir efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Ä°hlas, samimiyettir. Yani her iÅŸi, yalnız Allah için yapmaktır. Ä°hlassız amellerden kula fayda gelmez, buyurdu.

Ve ÅŸöyle özetledi:
- Nice oruç tutanlar vardır ki, o oruçtan kârları açlık ve susuzluk, nice ibadet yapanlar da vardır ki, bundan kârları, sadece yorgunluk'tur.

MÜMÄ°NÄ°N ALÂMETÄ°

Bir gün de talebeyle sohbet ediyordu ki, talebeden birinin suratı asıktı.
Bu hâl, dikkatini çekti mübarek zatın.
HoÅŸuna gitmemiÅŸti.

Mevzuyu deÄŸiÅŸtirip;
- Çocuklar, müminin alameti güleryüz, münafığın alametiyse çatık kaÅŸ ve asık surat'tır. Elhamdülillah hepimiz mümin olduÄŸumuza göre asık surat bize yakışmaz, buyurdu.

Sonra belli etmeden baktı o talebeye.
O asık suratı gitmiÅŸti çocuÄŸun.
Tatlı bir tebessüm yerleÅŸmiÅŸti onun yerine.