Mevdud-i Çeşti hazretleri, aldığı manevi bir işaretle ilim tahsili için Belh şehrine gitmişti.
Onu, kalabalık bir halde karşılayıp çok hürmet gösterdiler.
Ancak Ona haset edenler de vardı aralarında.

Kendisini imtihan etmeye yeltendiler.
Ve bir Cuma gününde, ilim ehli dörtyüz kişi o yerin en büyük camiinde toplandılar.
Her biri bir sual sordu.
O, hepsine çok güzel cevaplar verdi.

Onlar yine;
- Bu kadar âlimsiniz. Öyleyse niçin kaside dinliyorsunuz? dediler.

Cevaben;
- Ara sıra dinlerim. Büyüklerimizden de dinleyenler vardı. Nitekim İbrahim bin Edhem hazretleri de Evliyadandı. O da kaside dinlerdi, buyurdu.

O insanlar bu defa;
- Ama o, havada uçuyordu, dediler.

- Uçmak hüner değildir. Sinek de uçuyor, buyurdu.

O esnada bir ses işitildi.

Ses gaibten geliyor ve;
- Ey Müslümanlar, bu zat büyük Velidir. Her işi dine uygun, doğru ve rahmanidir! diyordu onlara.

Sesi duyuyor, ama kendisini göremiyorlardı.
O zaman insafa geldiler.
Ve büyüklüğüne inanıp talebesi oldular topyekün.

AHİRET SONSUZDUR

Bu zat, bir gün sohbetinde;
- Kardeşlerim, ölüm mutlaka var. O, bir gün muhakkak herkese gelecektir, buyurdu

Ve ekledi:
- Orada iki yer var, ya Cennet, ya Cehennem. Bunların ikisi de sonsuzdur ve dünyadaki işlerden hesap sorulur orada. Doğru cevap veremeyenler, Cehenneme atılır mazallah. Velhasıl ameller, karşılıksız kalmıyor. Ya ebedi bir azap, ya da sonsuz saadet.