Hace Mevdud-i ÇeÅŸti hazretleri vefat etmeden az önce;
- KardeÅŸlerim, insan ne kadar ahmaktır ki, kendi Yaradan'ına durmadan isyan ediyor. Buna raÄŸmen, kendi günahlarını görmez de, baÅŸkalarının ayıplarını araÅŸtırır, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Her gün, türlü türlü günahları iÅŸler de, yine hiç üzülmeyip keyf eder gayet rahat. Halbuki bu gün yarın mutlaka ölecek ve bunların hesabını bir bir verecektir Sahibine.

YÜZÜN NÄ°ÇÄ°N NURLU?

Bir sohbetinde;
- Kardeşlerim, her şeyin bir alameti vardır. Allah'ın rahmetinden uzak olan kimsenin alameti de Allah korkusu ile ağlamamaktır, buyurdu.

Sonra şunu anlattı:

Bir gece rüyamda bir huri gördüm.
Yüzü çok parlak ve nurlu idi.

- Senin yüzün neden böyle çok parlak? diye sordum.
- Sen bir gece, Allah korkusu ile aÄŸlamış ve gözlerinden sel gibi yaÅŸlar akmıştı. Ben o yaÅŸları alıp yüzüme sürdüm, dedi.

- Sebep bu mu yani?
- Evet. Biz hurilerin yüzü böyle göz yaÅŸlarıyla parlıyor. Akan yaÅŸ nisbetinde artıyor güzelliÄŸimiz.

HERKESLE Ä°YÄ° GEÇÄ°NÄ°N!

Bir gün de sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim, herkesle iyi geçinin, ama kendinizle asla. Kimseye kızmayın, kendinize kızın. Herkesi sevin, kendinizi sevmeyin, buyurdu.

- Neden efendim? dediler.
- Kim kendisiyle iyi geçinir, kendine kızmaz ve kendini severse, o kiÅŸi zarardadır, buyurdu. Çünkü kendinden maksat, onun nefsidir. Nefis, düÅŸmanıdır insanın. Ona günah iÅŸletip Cehenneme sokmak ister.