Yusüf-i Hemedani "rahime-hullahü teâlâ" zamanında üç ilim talebesi, bu zatın büyüklüÄŸünü iÅŸitip, kendisini görmeye gittiler.
Bunlar, Ebu Said, Ä°bnüssakka ve Abdülkadir-i Geylani idi.
Ancak niyetleri farklıydı.

Ä°bnüssakka;
- Ona öyle bir ÅŸey soracağım ki, cevap veremeyecek, dedi.

Ebu Said;
- Ben de zor bir şey soracağım. Bakayım cevap verebilecek mi? dedi.

Abdülkadir-i Geylani ise;
- O zat büyük bir âlimdir. Ona sual sormak ne haddime. Huzuruna girmeyi nimet, cemalini görmeyi ÅŸeref bilirim, dedi.

Nihayet huzuruna vardılar.

Büyük Velî Ä°bnüssakka'ya bakıp;
- Sende hiç haya yok mudur ki, bana sual sormak ister ve cevabını veremem zannedersin, buyurdu.

Ve sormayı düÅŸündüÄŸü sualleri tek tek cevaplayıp, izah etti her birini.

Sonra da;
- Senden küfür kokusu geliyor, buyurdu.

PeÅŸinden Ebu Said'e dönüp;
- Sen de beni imtihana yeltendin öyle mi? buyurdu.

Onun da sualini söyleyip, cevabını uzun uzun izah etti.

Sonra, Abdülkadir-i Geylani'ye dönüp;
- Mübarek olsun. Sen, gösterdiÄŸin bu güzel edeble, Allah ve Resulünün rızasını kazandın. Ben ÅŸu anda, senin bir kürsüde, büyük bir cemaate nasihat ettiÄŸini görüyor ve "Benim ÅŸu iki ayağım, bütün Evliyanın omuzları üstündedir" dediÄŸini iÅŸitiyorum, buyurdu.

Ve buyurduÄŸu ÅŸeyler aynen vaki oldu.

Åžöyle ki;
Abdülkadir-i Geylani, büyük Evliya oldu.

Bir gün, kürsüde vazederken bu sözü söyledi ve bütün cemaat iÅŸittiler.
Ä°bnüssakka, gittikçe ÅŸöhretini arttırdı.
Bizans'a elçi olarak gitti ve orada kâfirlere aldanarak mürted oldu.
Ebu Said'in ömrü, hep üzüntüyle geçti.