Ebüssü’ud Bazini hazretlerine “rahmetullahi aleyh” bir gün fakir biri gelip;
- Efendim, çok maddi sıkıntıdayım, dedi.

Ve devam etti:
- Yedi tane kızım var. Hepsi de gelinlik çağda. Ama elim çok dar. Beni, bu sıkıntıdan kurtarırsanız, benim için büyük lütuf olur.

Ona şefkatle bakıp;
- Rabbimizin keremi sonsuzdur, buyurdu. Yarın olsun, inşallah bir şeyler yaparız.

Fakir, sevinçle eve dönerken tanıdığı bir yahudiye rastladı yolda.

Durumun ona da anlatıp;
- Ebüssuud hazretleri yardım edecek, dedi.

O, fakirin biridir

Yahudi inanmadı.
- O, fakirin biridir. Sana nasıl yardım eder dedi. Ama bana yedi sene hizmet ederse, peşinen yedi bin altın verebilirim.

Fakir koştu bu zatın huzuruna.
Yahudinin dediğini anlattı.

O da kabul buyurup, geldiler yahudiye.
Konuşup anlaştılar.

Parayı yahudiden alıp o fakire verdi.
Ve girdi yahudinin hizmetine.

Bu hale, bir Müslüman zengin vakıf oldu.
Onu borcundan kurtarmak için yedibin altını alıp, bu Veli’ye verdi ve;
- Bununla borcunu öde, dedi.

Ben de seni azat ettim

Mübarek zat aldı o parayı.
Dağıttı fakirlere.

Hem de kendine kuruş ayırmadan.
Yahudi bunu görünce çok duygulandı.
Kalbi döndü.

Bu Allah dostunun yanına gelip;
- Ben de seni azat ettim, dedi.

Büyük Veli sevinip, kaldırdı ellerini.
- Yâ Rabbi! O beni azat etti. Sen de bunu Cehenneminden azat eyle! diye dua etti.

O anda kelime-i şehadet yankılandı orada.
Yahudi imanla şereflendi.