Musul ulemasından Feth-i Musuli hazretlerine "rahmetullahi aleyh", bir gün talebesinden biri gelip;
- Efendim, bize zikir, fikir gibi bir vazife vermiyorsunuz, diye arzetti.

Büyük Veli;
- Evet yavrum, bilerek vermiyorum, buyurdu.
- Sebebini merak ettim de hocam.

Buyurdu ki:
- Evladım, zikir, fikir gibi nafile ibadetler, insanlara hizmet etme imkanı olmadığı zaman yapılır. Allah’ın kulları hizmet beklerken zikir ve fikirle uğraşılmaz.

Ve ilave etti:
- Zira bütün nafile ibadetlere verilen sevap, bir insanı sıkıntıdan kurtarmanın sevabı yanında, denizde damla gibi kalır.

Gençliğinin kıymetini bil

Bir gün de, sevdiği bir gence;
- Gençlik çağı kazanç zamanıdır, buyurdu. Aklı olan, bu vaktin kıymetini bilip elden kaçırmaz.

Delikanlı sordu:
- Ne yapmalıyım efendim?
- Önce İslamiyet’i öğren. Sonra öğrendiklerinle amel et. Kula yakışan, Rabbine ibadet etmektir.

Genç adam;
- Efendim, ben ibadeti ihtiyarlayınca yapmayı düşünüyordum, deyince;
- İyi ama, ihtiyarlık herkese nasip olmaz ki, buyurdu. Nasip olsa bile, gençlikteki gibi kolay ibadet yapılamaz.

- Yapılamaz mı efendim, neden?
- Çünkü ihtiyarlıkta gücü kuvveti gider insanın. Hastalıklar başlar. Bunun için gençlikte yapılan az ibadet, ihtiyarlıkta yapılan çok ibadetten daha faziletlidir.

Saadete kavuşmak için

Bir gün de sohbetinde;
- Dünya ve ahiret saadetlerine kavuşmak için iki şey lazımdır, buyurdu.

Sordular.
- Onlar nedir efendim?
- Birincisi, “Doğru iman”, buyurdu. İman ve itikat doğru olmazsa, kurtuluş olmaz çünkü.

- İkincisi ne efendim? dediler.
- İkincisi de “Salih amel”dir ki, bu da ilimle olur, buyurdu. Yani helali, haramı öğrenip ona göre yaşamaktır.

Şöyle bitirdi:
- “İman” ve “Amel”, iki kanat gibidir. Cennete, bu iki kanat ile uçulabilir ancak.