Ahmed bin Hanbel hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Abdullah bin Mübarek adındaki Veliyi çok seviyor ve Onu görmeyi çok istiyordu.
Öyle ki, o Veli’nin hasretiyle geçirmiÅŸti bir ömrünü.

Nihayet bir gün kapısı çalındı Ä°bni Hanbel hazretlerinin.
OÄŸlu kapıyı açtığında, hiç tanımadığı bir kimseyi gördü eÅŸikte.

- Buyurun kimi aradınız?
- Ahmed bin Hanbel’in evi burası mı?

- Evet efendim.
- Benim adım Abdullah bin Mübarek. Ziyarete gelmiÅŸtim kendisini.

Çocuk bu ismi duyunca, koÅŸtu babasına:
- Babacığım müjde. Çok sevdiÄŸiniz Abdullah bin Mübarek hazretleri kapıda. Sizi ziyarete gelmiÅŸ.

GörüÅŸemeyeceÄŸim

Ancak ibni Hanbel hazretleri “rahmetullahi aleyh”;
- GörüÅŸemeyeceÄŸim, buyurdu.

- Niçin babacığım? Hani Onun çok seviyor, Onun hasretiyle yanıp kavruluyordunuz.
- DoÄŸru evladım. Onu çok sevdiÄŸim için görüÅŸemeyeceÄŸim.

- Hiçbir ÅŸey anlamadım babacığım.
- OÄŸlum, bu fani dünyada birkaç gün görüÅŸürsem, korkarım ayrılığına dayanamam. GörüÅŸüp ayrılmaya, takatım yoktur.

Ve ekledi:
- Onu, öyle bir yerde görmek isterim ki, hiç ayrılık olmasın, ebediyyen göreyim kendisini.

Ä°yi Müslüman nasıldır?

Bir gün bazı gençler;
- Ä°yi bir Müslüman nasıl olur efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Ä°yi Müslüman kimseye yük olmaz, herkesin yükünü çeker, buyurdu.

Ve daha izah etti:
- Yani iyi Müslüman, kimseye yük olmaz, sıkıntı vermez. Bilakis herkesin yükünü çeker, sıkıntısını giderir.

- Ya namaz, oruç hocam?
- Onlar her Müslümanın vazifesidir zaten. Elbette yapacaktır.