Ömer bin Abdülaziz hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün bir âlime giderek;
- Bana nasihat eder misin, diye rica etti.

O âlim;
- Ya Ömer, senden önceki hükümdarlar hep öldüler, ÅŸimdi sıra sende, buyurdu.

Ve ekledi:
- Adem Nebiden beri bütün dedelerin de göçtüler dünyadan. Sen de yakında öleceksin.

Son olarak;
- Orada Cennet ve Cehennemden baÅŸka gidecek yer yoktur. Öyleyse ona göre yaÅŸa bu dünyada.

Cehennemi gördüm

Hanımı, bir gün kendisine;
- Ben, bu gece rüyada, Cehennemi gördüm ve çok korktum, dedi.

Ve ÅŸöyle anlattı:
- Cehennem ÅŸiddetle yanıyor, çok korkunç seslerle kükreyip duruyordu.
Sonra Sırat köprüsü kuruldu üzerine.

Abdülmelik bin Mervan, gelip çıktı bu köprü üzerine.
Birkaç adım attıysa da fazla gidemedi.
Yüzüstü Cehenneme düÅŸtü.

Ömer bin Abdülaziz hazretleri, heyecanla dinliyordu.
- E, sonra?

- Sonra Velid bin Abdülmelik köprüye girdi.
Birkaç adım atmadan, o da düÅŸtü Cehenneme.

Sonra sen girdin köprüye

Ömer bin Abdülaziz hazretlerinin yüz rengi deÄŸiÅŸti o anda.
Zira ondan sonra, sıra kendisindeydi.

Korkuyla sordu:
- Sonra ne oldu?
- Sonra sen girdin köprüye.

O bunu iÅŸitince, bir âh çekti.
Ve bayılıp yere yığıldı korkudan.

Kadıncağız;
- Vallahi sen Sıratı geçtin. Cehenneme düÅŸmedin! diye bağırıyorsa da, duymuyordu onu Halife.

Çünkü baygın halde yatıyordu.