Muhammed Bekri hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Allah adamlarındandır.

Bu zat, bir gün Beytullah'ın yanında oturmuÅŸ, ibadet ediyordu.
Az sonra hizmetçisi geldi ve ihtiyaçları için para istedi.
Ancak hiç parası yoktu.

Para yok da diyemedi.
- Ä°nÅŸallah birazdan gönderirim, buyurdu.

Hizmetçi;
- Peki efendim, dedi ve geri gitti.

Az sonra baÅŸka biri gelip;
- Efendim, ÅŸu kadar paraya çok acil ihtiyacım var. Ne olur beni bu sıkıntıdan kurtarın, diye yalvardı.

Ona da yok diyemedi.
- Pekâlâ, biraz bekle. Ä°nÅŸallah birazdan veririm, buyurdu.

Beni mahcup eyleme!

Adamcağız sevinçle;
- Peki efendim, deyip başladı beklemeye.

Derken hizmetçi geldi tekrar.
Para ihtiyacını hatırlattı.

Mübarek zat kalktı.
Yüzünü Beytullah’a çevirip;
- Yâ ilahi! Param olmadığını sen biliyorsun. Ama bu kullarına söz verdim. “Beni mahcub eyleme!” diye yalvardı içinden.

Ellerini yüzüne sürerken, bir Hindistanlı yanaÅŸtı yanına.
Cebinden iki altın kesesi çıkarıp;
- Efendim, bu altınlar, Hindistan sultanından size hediyedir, dedi. Lütfen kabul buyurun.

Büyük Veli çok duygulanıp, oracıkta secde-i ÅŸükre vardı.
Bir keseyi hizmetçisine verdi.
Öbürünü diÄŸerine.

Tevekkül nedir?

Biri de, tevekkülden sordu bu zata.

Cevabında;
- Tevekkül, her ÅŸeyde yalnız Allah’a güvenmektir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Allah'tan baÅŸkasına gönül verme kardeÅŸim. Hak teâlâ, senin rızkına kefildir.