Ömer bin Abdülaziz hazretleri “rahmetullahi aleyh”, vefat etmeden önce Meymun bin Mihran’a vasiyette bulundu.

Meymun ÅŸöyle anlatıyor:
Halife, bir gün beni çağırıp;
- Ey ibni Mihran! Önceki halife Velid ölüp de kabrine konulduÄŸunda ben de oradaydım. Yüzünü açıp baktım. Maalesef siyahtı, buyurdu.

PeÅŸinden;
- Beni kabre indirdiklerinde sen de benim yüzüme bak! diye vasiyet etti bana.
Bir gün sonra vefat etti.

Cenaze namazı kılındı.
Sonra, cenazesini kabrine indirdiler.
Vasiyeti üzere, kabre inip yüzüne baktım.

GençliÄŸinden daha nurlu, daha parlak, sevimli ve güzeldi.
Görenler gıbta ettiler.

Sen niçin aÄŸlıyorsun?

Ömer bin Abdülaziz hazretleri vefat ettiÄŸinde, herkes çok üzüldü.
GözyaÅŸlarıyla aÄŸladı her Müslüman.

Hatta cenazenin arkasından, bir rahip üzüntüyle yürüyüp gözyaşıyla aÄŸlıyordu ki, kendisine;
- Sen niçin aÄŸlıyorsun? dediler.

Cevabında;
- Yer yüzünde bir tane güneÅŸ vardı, o da battı, dedi. Ä°ÅŸte ona aÄŸlıyorum.

Herhalde Halife öldü

Bir çoban da ÅŸöyle anlatıyor:

DaÄŸda, koyun güdüyordum ki, bir kurt gelip aniden saldırdı koyunlara.
Çok ÅŸaşırdım.
Çünkü yıllardır böyle bir hadise olmamıştı bu ülkede.

Kendi kendime;
“Herhalde halife öldü. Zira o hayattayken böyle ÅŸeyler olmazdı” diye düÅŸündüm.

Az sonra işittim acı haberi.
DüÅŸündüÄŸüm ÅŸey doÄŸruymuÅŸ.
Ömer bir Abdülaziz hazretleri göçmüÅŸ bu dünyadan.