Ömer bin Abdülaziz hazretleri “rahmetullahi aleyh”, çok takva sahibi bir zat idi.

Adaleti de öyleydi ki, Ä°kinci Ömer diye meÅŸhur oldu halk içinde.
Zaten hazret-i Ömer’in “radıyallahü anh” torunudur kendisi.

Hazret-i Ömer, bir gece ÅŸehri devriye geziyordu ki, bazı sesler iÅŸitti evlerin birinden.

Durup kulak verdi içeriye.
Bir kadın, kızına seslenip;
- “Kalk kızım, süte biraz su kat!” diyordu.

Kız ise itiraz edip;
- Ne olur anneciğim, helal kazancımıza haram karıştırmayalım, diyordu yalvarırcasına.

Ne diyorsam onu yap!

Annesi üsteledi:
- Ne diyorsam onu yap!
- Ama anne daha dün, “Sütlere su katmayın!” dememiÅŸ miydi Halife?

- Dediyse dedi, sen beni dinle. Hem bu gece vakti halife bizi nerden görecek.
- Halife görmeyebilir, ama Allah görüyor ya bizi.

- Tamam tamam, katma öyleyse.

Oğlum, sana kız buldum

Hazret-i Ömer, bu konuÅŸmaları iÅŸitince, oradan doÄŸruca eve gidip kaldırdı oÄŸlunu.
- Oğlum, sana takva ehli ve saliha bir kız buldum. Onu sana alayım, buyurdu.

Ve o sabah, aynı eve gidip çaldı kapıyı.
Kadın, karşısında Halifeyi görünce beti benzi attı birden.

Ama korkusunu belli etmeden,
- Buyurun, dedi Halifeye.

Hazret-i Ömer radıyallahü anh;
- Ey hatun! Allah’ın emriyle, kızını, oÄŸlum için istemeye geldim, buyurdu.

Ve o kız, gelini oldu hazret-i Ömer’in.
Ä°ÅŸte bu evlilikten Ömer bin Abdülaziz hazretleri dünyaya geldi.